سهل بن سعد روایت می کند: شخصی به محضر پیامبر خدا( ص) آمد و گفت: ای رسول خدا! مرا به کاری راهنمایی کن، چون آن را انجام دهم خدا و مردم مرا دوست بدارند؛ فرمود: پارسایی کن در دنیا تا خداوند تو را دوست بدارد؛ بی نیازی کن از آنچه در دست مردم است؛ تا مردم هم تو را دوست بدارند.
تأملی در باب زهد:
1- واژه ی " زهد" در لغت؛ بی رغبتی به مال دنیا، از نظر "عرفا" معانی فراوان دارد:
امام احمد: زهد کوتاه کردن آرزوهاست در دنیا.
شیخ جنید بغدادی: زهد عبارتست از رهایی قلب از آنچه از دست افتاد( عدم افسوس).
ابن تیمه: "زهد" یعنی، ترک آنچه سودی برای آخرت ندارد، "ورع" ترک آنچه ترس ضرر آخرت را به همراه دارد.
2- طمع ورزی هلاکت انسان را به دنبال دارد، عزت را به باد داده و کرامت را به زانو در می آورد، به همین دلیل پیامبر (ص) فرموده است: " برای هر امتی آزمایشی است، آزمایش امتم در مال و ثروت است. ( سنن ترمذی/2336)
3- زاهد محبوب خداوند است امام احمد فرموده: زاهد سه نوع است:
نوع اول: ترک حرام( زهد عمومی) نوع دوم: بی میلی به تمتعات حلال؛ (زهد خاص) نوع سوم: کنار نهادن تمتعاتی که انسان را از خدا غافل کند.
4- سه قاعده ی اصلی در زهد:
قاعده ی اول: رعایت حدود خداوند؛ در حلال وحرام
قاعده ی دوم: کنترل نفس و مهار خواسته ها
قاعده ی سوم: تلاش در راستای رسالت انسان؛ یعنی خلیفه بودن خداوند در زمین
