از پسِ پارگی این جامعهء بی در و پیکر چطور میشود برآمد...؟ | کپشن خـــاص
از پسِ پارگی این جامعهء بی در و پیکر چطور میشود برآمد...؟ جامعه ای پر از دوست های معمولی، با خواسته هایی تمام و کمال که یک روز - تقریبا بین دو هفته تا یکماه - بی دلیلِ مشخصی غیب میشوند... آمیختن سراسیمهء دو جنس ناجور شدهء از هم گسسته... زنانی ترسیده از فریب شوهرانشان به دست دخترانی که تاهل مردها سد راه رسیدن به مقاصدشان نیست... مردانی آواره بین همسر خود، همکار خود، معشوقه خود و دوست فضای مجازی خود با هزار بهانه واهی برای خیانت... زنانی در تلاطم عمل های زیبایی، لاغری، چاقی به امید باز گرداندن نگاه همسرانشان از زنان آنچنانی به سمت خود... زنان تنهایی بدون استقلال مالی، بدون حمایت خانواده و به دلیل نگاه منفی جامعه به زن مطلقه؛ تن داده به شب خوابگی بی عشق با همسر و گذران روزمرگی با مردی دیگر با شانه هایی سنگین از عذاب وجدان و آینده نزدیک و معلوم: رها شده با برچسب هایی تلخ... دختری که عاشقانه همبستر شده با پسری در فکر ازدواج با باکره ای پاکدامن... پسری بی پشتوانه که خاک کرده رویای عاشقی را و دختری به همه چیز تن داده با کفه آرزوهایی نا همگون با دارایی پدر... دختران ذاتا باکره ای که دیگر جسما باکره نیستند و دختران جسما باکره ای که ذاتا هیچگاه باکره نبوده اند... و کودکانی به مصلحت سکوت اختیار کرده از آشنایی تلخشان با معشوق مادر و پدر... برای ابعاد پیچیده تنهاییه اینهمه آدم چه میشود کرد آنگاه که خود کرده را تدبیر نیست
