صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را | 「عــشــق و غــزل」

صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را
<که کسی نشکند این گونه صف اعدا را

نیش خاری اگر از نخل تو خواهم خوردن
<کافرم ، کافر، اگر نوش کنم خرما را

گر ستاند ز صبا گرد رهت را نرگس
<ای بسا نور دهد دیدهٔ نابینا را

بی‌بها جنس وفا ماند هزاران افسوس
<که ندانست کسی قیمت این کالا را

حالیا گر قدح باده تو را هست بنوش
<که نخورده‌ست کس امروز غم فردا را

کسی از شمع در این جمع نپرسد آخر
<کز چه رو سوخته پروانهٔ بی‌پروا را

عشق پیرانه سرم شیفتهٔ طفلی کرد
<که به یک غمزه زند راه دو صد دانا را

سیلی از گریهٔ من خاست ولی می‌ترسم
<که بلایی رسد آن سرو سهی بالا را

به جز از اشک فروغی که ز چشم تو فتاد
<قطره دیدی که نیارد به نظر دریا را

#فروغی_بسطامی