آن روزها رفتند آن روزهائی کز شکاف پلکهای من آوازهایم، چون حباب | 🔸فروغ_فرخزاد🔸
آن روزها رفتند آن روزهائی کز شکاف پلکهای من آوازهایم، چون حبابی از هوا لبریز، میجوشید چشمم به روی هر چه میلغزید آنرا چو شیر تازه مینوشید گوئی میان مردمکهایم خرگوش ناآرام شادی بود هر صبحدم با آفتاب پیر به دشتهای ناشناس جستجو میرفت شبها به جنگل‌های تاریکی فرو میرفت
