حقایق نوریه قرانی در زایمان حضرت‌مریم در سلوک وصول به تلقی کلمه روح‌الله
آیت‌الله صمدی آملی:
آدم چون در ذات و صفات و افعال بر #وزان_خالقش خلق شده است 《قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ》[اسراء/۸۴] لذا #آدم_حقیقی کسی است که بتواند #تمام_اسماء_الهیه را #تلقی نماید. 《وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا》[بقره/۳۱]
و قرآن کتاب نقشه راه وصول به مقام خلافهُ‌اللّهی و تلقی اتم اسمای الهیه در نظام وجود است. 《إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ》[اسراء/۹]
پس تدبر کن در فصوص قرآنی در کتاب فصوص جناب ابن‌عربی که هر فص بنام یکی از اولیای الهی مسمی شده، و بدین معناست که رسیدن به مقام ربوبیت تامه بالعرض و تلقی اتم اسماءالله بدون چشیدن و رسیدن و پیاده شدن ابتلائات و حالات این اولیای الهی در زندگی سالک حقیقی مقدور نیست و زندگی و اسم هر کدام از اولیای الهی در قرآن دعوت به تلقی یک مقام از مقامات و منزل از منازل سیر الی الله جهت تلقی اسماءالله توسط سالکین هستند.
مقام و منزل و فص جناب نوح برای نوحی‌مشربان یعنی گرفتار شدن سالک در طوفان امتحانات جناب نوح.
مقام جناب مریم یعنی برای هر سالکی که میخواهد آدم حقیقی شود باید این حالات و ابتلائات را تلقی و مس نماید.
در سوره ی مریم که خواهران سعی نمایند با این سوره حشر بیشتری داشته باشند آمده است: 《واذکر فی الکتاب مریم اذ انتبذت من اهلها مکانا شرقیا: و دراین کتاب مریم را یاد آور آن هنگام که از #خانواده‌اش جدا شد و در ناحیه‌ی شرقی قرار گرفت》
معلوم می‌شود یک تنهایی و گوشه‌گیری بسیار سنگینی عاید حضرت مریم _سلام الله علیها شده بود که حتی از خانواده‌ی خود نیز جدا شد واین گونه گوشه‌گیری و عزلت‌نشینی چه شیرین است اگر روی حساب و برنامه باشد
غرض این که بعد از آن گوشه‌گیری و انقطاع از مردم , وقتی که مراقبت تام و حضور تام به حضرتش دست داد 《فأجاءها المخاض الی جذع النخله》
درد شدید او را به قلق و اضطراب فراوان کشید و تا اندازه‌ای این درد گل کرد که در قرآن از او نقل شده که فرمود: 《خدایا کاش پیش از این مرده بودم و بطور کلی فراموش شده بودم》
قربان آن حقیقت جانت که چقدر در سکوت و خلوت و موت اسود شرحه شرحه شد. قربان آن همتی که تو را به مقیم شدن در #خلوتگاه_توحد در #مکان_شرقی یعنی مُشرق شدن به شروق تلقی انوار الهیه برد تا با وصول به #مقام_همت مقصد 《فتمثل لها بشرا سویا》 عاید جانت شود
دخترانم! عزیز فرزندانم! نور دیدگانم! پاک و ساذج و بی‌رنگ و بی‌نقش و بی‌نقشه باش! و بدان که این درد مریم(س), درد زایمان نیست, بلکه این درد متولد شدن خود مریم است و الا این درد زایمان متعارف را که همه‌ی زن‌های عالم دارند پس چرا قرآن فقط از حضرت مریم یاد کرده است و سوره‌ای را بدان اختصاص داده است.
غرض اینکه آن دردی که در قران یاد شده فقط این درد متعارف زایمان فرزند نیست بلکه دردی فوق این دردهای روزمره‌ی زندگی است
این #درد_تولد خود مریم است
او خودش میخواهد زاییده شود و آدم دیگری شود
الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها که #عشق آسان نمود اول ولی افتاد #مشکل‌ها
#شب‌تاریک و #بیم‌موج و #گردابی چنین هایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید ز تاب جعد مشکینش چه #خون_افتاد_در_دلها
و چه خون دلها بایست...
و الا قرآن این یگانه کتاب نظام هستی هیچ گاه وقت خود را فقط برای ذکر یک قضیه‌ی متعارف راجع به زایمان یک زن نمی‌گیرد, اگر چه برای آن بخش هم که مورد نیاز همه است بیاناتی دارد.
در این آیات اسرار و حقائق بی‌شماری است که باید به لب و مغزای آنها رسید.
