کاش گاهی می شد می نشستی روبه روی چشمانش و می گفتی دلم گرفته ! | HaM NaFaS
کاش گاهی می شد می نشستی روبه روی چشمانش و می گفتی دلم گرفته ! او اصرار می کرد که بداند چرا ! و تو لال زبان بگیری و نگویی شانه هایت را بگیرد تکان بدهد در چشمانت زل بزند بگوید : بگو ! می شنوم؛ تمامش را بخواهی بگویی اما نتوانی بخواهی بگویی اما بغض راه گلویت را ببندد بخواهی بگویی تورا دوست دارم اما نمی گذارند بخواهی بگویی من حتی به کم بودنت به نبودنت به همین دوست داشتن ساده راضی ام اما آنها که کنارت باتو روز میگذرانند نمی گذارند بخواهی بگویی وقتی با تو و کنار تو می خندند من دلم می گیرد بخواهی بگویی آن آدمها را دوست نداری هزار حرف بخواهی بگویی اما لال شوی سرت را پایین بگیری و آرام بگویی : خوبم دیگر و باز راضی شوی به دوست داشتنی چنینی با دوست داشتنی لال شده
