سراغ مرا از نامهها نگیر
از پرندههای سفید کاغذهایت
که هیچ وقت نپریدند.
از برهوت بنفش تنم
که درزهای مچاله شدهاش را
این ابرهای ساکت پر کردند.
نه !
سراغ مرا از هیچ نشانیِ آشنا نگیر.
باران که بیاید،
کفش هایت روی یاد من سُر میخورند،
چترت را دست باد میبندد،
و ماه
گونهات را میبوسد.
#شیدا_محمدی
@HHarfeDDel