وحی نیست، اما تو وحی بخوانش! #حسین_پورفرج در نهج‌البلاغه‌ی ع | حسین پورفرج | مدادِ مردمکِ دیده
وحی نیست، اما تو وحی بخوانش! #حسین_پورفرج
در نهج‌البلاغه‌ی علی‌ابن‌ابی‌طالب(ع) دعایی وجود دارد که پهلو به پهلویِ مناجات‌های قرآنی می‌زند. شاید نزدیک‌ترین سخن غیروحیانی به وحی همین ادعیه‌ی امام اول شیعیان باشد. طنین این نیایش و فحوای بیانیِ آن گویی خبر از تجاربِ مومنانه‌ای می‌دهد که در شبی یا روزی به سراغ امام علی(ع) آمده و روح و روان او را تسخیر نموده. نوعی حالتِ بی‌خویشی که مومن را منقلب می‌کند و اختیار او را می‌ستاند. توامانی راز و نازیِ معبود و رخ‌نمایی حیرت‌افکن او؛ تجلی‌ای که این‌بار دانایی و بخشایندگی آن یارِ مهربان را جلوه‌گر می‌سازد و زبانِ مومن را از لکنت و من و من می‌روبد....
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَيَّ بِالْمَغْفِرَةِ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا وَأَيْتُ مِنْ نَفْسِي وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفَاءً عِنْدِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ بِلِسَانِي ثُمَّ خَالَفَهُ قَلْبِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي رَمَزَاتِ الْأَلْحَاظِ وَ سَقَطَاتِ الْأَلْفَاظِ وَ شَهَوَاتِ الْجَنَانِ وَ هَفَوَاتِ اللِّسَانِ. خدايا بر من ببخش آنچه را كه از من بدان داناترى، و اگر بدان بازگشتم تو به بخشايش بازگرد -كه بدان سزاوارترى. خدايا بر من ببخشا وعده‌هايى را كه نهادم و آن را نزد من وفايى نبود، و بيامرز آنچه را به زبان به تو نزديكى جستم و دل راه مخالف آن را پيمود. خدايا بر من ببخشاى نگاه‌هايى را كه نبايد، و سخنانى كه به زبان رفت و نشايد، و آنچه دل خواست و نبايست، و آنچه بر زبان رفت از ناشايست. خطبه‌ی ۷۸، ترجمه‌ی سیدجعفر شهیدی
