با گزارشگر سازمان ملل متحد ( ۲ ) مایل بودم دومین یاداشت خود ر | کانال شخصی احمد قویدل مدیر عامل اسبق کانون هموفیلی ایران

با گزارشگر سازمان ملل متحد ( ۲ )
مایل بودم دومین یاداشت خود را به ظهور صنف جدیدی در عرصه بین المللی تحت عنوان "کاسبان تحریم" طی ۲۵ سال گذشته اختصاص دهم، اما ترجیح دادم با توجه حضور گزارشگر سازمان ملل در ایران به چند مستند فجایع تحریم های یکجانبه و غیر قانونی آمریکا بپردازم.
در اواخر سال 2012، تعداد زیادی از خبرگزاری ها و روزنامه ها از جمله روزنامه گاردین خبر مرگ منوچهر اسماعیلی لیوسی، نوجوان 15 ساله از عشایر جنوب ایران را پوشش دادند.
منوچهر یک بیمار هموفیلی با یک دنیا آرزو بود. بیماری هموفیلی خونریزی دهنده ارثی است که در صورت عدم درمان به موقع پس از هر حادثه می تواند منجر به خونریزی و مرگ بیمار می شود. منوچهر از صخره ای در محل زندگی خود پرتاب شد و به علت آنکه به دلیل تحریم های غیر انسانی آمریکا داروی کافی در کشور نبود، عملا فقط دارو در مراکز درمانی در دسترس بیماران بود. منوچهر در مسیر فاصله روستای خود تا دزفول اولین مرکز درمان در یک ماشین سواری جان خود را ازدست داد. در حالیکه اگر دارو های خود را در منزل داشت، می توانست زنده بماند.
مرگ او انعکاس بین‌المللی وسیعی داشت. شخص اوباما این گزارش گاردین را مطالعه کرد.
مرگ وی گوشه ای از فجایعی است که به علت تحریم های ایالات متحده علیه ایران که از سال 1979 اعمال شده است، کمتر اطلاع رسانی شده است. نگارنده آن زمان مدیر عامل کانون هموفیلی ایران بودم و در گفتگو با روزنامه گاردین مرگ منوچهر عزیز عزیز را اطلاع رسانی و یاد آور شدم:
«ما به خاطر تحریم ها نگرانی زیادی درباره سلامتی بیماران هموفیلی داریم. وقتی غرب و بانک های جهانی از انجام معاملات ایران در بانکها خودداری می کنند، واردات دارو با اختلال روبه رو می شود.»
مرگ منوچهر کودک هموفیلی خیلی تاسف آور و دردناک است. اما دردناک تر از آن معلولیت بیش از هزار کودک هموفیلی ایرانی است که در اثر این تحریم های غیر انسانی دچار معلولیت های جدی شده و سرنوشت زندگی آنها تغییر کرده است. از سال ۱۹۷۹ که آمریکا اقدامات غیر قانونی خود را با تحریم های یکجانبه علیه ایران آغاز کرد، مدعی بوده است دولت ایران را تحت فشار قرار داده است!!!
آیا معلول شدن بیش از هزار کودک هموفیلی به علت عدم دسترسی دائمی به دارو های خود معلول می شوند فشار به دولت ایران است؟ بی تردید بله؟! اما آمریکا و متاسفانه کشور های ساکتی که فقط اظهار تاسف را در حوزه رعایت حقوق بشر آموخته اند، همه حقیقت را به افکار عمومی جهان نمی گویند.
واقعیت تلخ این است که آمریکا در یک "جنگ خاموش" زندگی و سلامت ایرانیان را هدف قرار داده است و با گروگان گرفتن سلامت مردم به خصوص کودکان، زنان و بیماران دیر درمان دولت ایران را تحت فشار قرار می دهد.
خانم دوهان
در این جنگ خاموش نه تنها هیچ قانونی برای مصونیت غیر نظامیان وجود ندارد برعکس آنها هدف تحریم های غیر انسانی، یکجانبه و غیر قانونی آمریکا هستند. جنایتکاران نازی بعد ۷۰ الی ۸۰ سال در سنین کهولت نیز تحت تعقیب بین المللی قرار گرفتند. واقعا چه تفاوتی بین جنایتکاران جنگ های کلاسیک و جنگ خاموش وجود دارد؟ جنگ خاموش آرزو های این بچه ها را هدف قرار داده است. اشک های پدران و مادران بیماران هموفیلی و دیگر بیماران دیر درمان نتوانسته است آتش شعله ور جنگ تحریم را خاموش کند.
از دیگر عوارض تحریم های غیر انسانی آمریکا، تحمیل درد و رنج به زنان و دختران مبتلا به انواع بیماری های خونریزی دهنده ارثی است. تفاوت بیماران مونث مبتلا به انواع بیماری های خونریزی دهنده ارثی با بیماران مذکر این است که زنان و دختران مبتلا به این بیماری ها در سن بلوغ اساسا خونریزی طبیعی ماهیانه دارند. اساسا به صورت طبیعی خونریزی هایی دارند که با دارو قابل کنترل و تمام‌شدن طی یک هفته است. متاسفانه تحریم های آمریکا فرآیند دسترسی دائمی به دارو ها را طی بیش از دو دهه دچار اختلالات جدی نموده است. گدشته از عدم احساس امنیت درمانی این بیماران و مخاطرات جدی که هنگام زایمان آنها را تهدید می نماید، زندگی زناشویی این زنان نیز دچار اختلالات جدی شده و اساسا خانواده در معرض از هم پاشیدگی قرار می گيرد. آمریکا همواره مدعی تحت فشار گذاشتن دولت با تشدید تحریم ها است. کمی فکر کنیم که درد و رنجی که حتی به یک زن یا دختر در این حوزه تحمیل می شود با کدام سیاست مدعی حقوق بشر انطباق دارد. اینکه دختری را در سنین ازدواج و اشتغال درگیر خونریزی های بدون توقف ماهیانه بشود، کجایش فشار به دولت است. او هدف تحریم است. در حالیکه همنوعان او در کشور های ديگر به سادگی با روش های پیشگیرانه و با دسترسی خوب به دارو زندگی طبیعی می نمايند.
سوال: معلولیت بیش از هزار کودک هموفیلی، بستن راه رسیدن دارو برای زنان و دختران مبتلا به بیماری هاي خونریزی دهنده جنایت جنگی نیست؟ جنایتی در سکوت بدون شلیک یک گلوله!
احمد قویدل - فعال مدنی