با گزارشگر سازمان ملل متحد 'کاسبان تحریم' تحریم ابزاری بین ال | کانال شخصی احمد قویدل مدیر عامل اسبق کانون هموفیلی ایران
با گزارشگر سازمان ملل متحد
"کاسبان تحریم"
تحریم ابزاری بین المللی است که در شورای امنیت سازمان ملل برای حفاظت از قوانین و مقرارت بین الملی پیش بینی شده است. به عبارت دیگر تحریم اقدام تنبیهی در حقوق بین الملل بوده و ف7رآیندی است که با تصمیم شورای امنیت تحقق می یابد.
اما آمریکا با تکیه بر قدرت اقتصادی و سیاسی و در سایه سکوت ، انفعال و در مواردی همراهی اتحادیه اروپا از اهرم تحریم برای فشار به کشور های مختلف جهان استفاده می نماید. شاخص این نوع از تحریم با تحریم های سازمان ملل پسوند یکجانبه است.
بدیهی است دیگر قدرت های اقتصادی جهان هم از این حربه یا راسا و یا در عکس‌العمل به تصمیم های قهری یک کشور دیگر استفاده کرده و می کنند.
تحریم های یکجانبه از آنجا که در ذات خود ارتباطی با ساز و کار های بین المللی ندارد، عملا می تواند غیر قانونی باشد. تحریم های آمریکا از آنجا که اثرات جدی در جلوگیری از دسترسی کشور تحریم شده به دارو، تجهیزات پزشکی و مواد غدایی هم دارد با صفت غیر انسانی نیز شناخته شده می شود.
در ارزیابی اثرات مخرب این نوع تحریم ها قهری و یکجانبه بر اقتصاد کشور ها از جمله ایران در می یابیم که گذشته از محدودیت جدی در دسترسی مردم کشور مشمول تحریم به درآمد ها، غدا، دارو، تکنولوژی. خدمات بین المللی و ...موجب ظهور صنف جدیدی در عرصه بین المللی گردیده است که شاید نام " کاسبان تحریم " تا حدودی شخصیت این صنف غیر رسمی و در عین حال تاثیر گذار را حمل نماید.
اساسا در علم اقتصاد نیاز است که بازار تولید می کند. هیچ تفاوتی نمی کند این بازار رسمی باشد یا غیر رسمی و یا بازار شناخته شده قاچاق باشد. بازار قاچاق نیز بر اساس تقاضای مشتری شکل می گیرد و قوانین غیر رسمی بر آن حاکم است. در این بازار هم نرخ کالاها بر اساس رقابت، میزان نیاز تامین می شود و کلیه روابط مالی آن خارج از سیستم های مالی اداری می شود. پول چمدانی، حمل در پوشش های غیر رسمی، واسطه های متعدد شاخص های این بازار غیر رسمی است.
این صنف دارای ظرفیت های بین المللی است که متصل به شبکه قاچاق جهانی در حوزه های مختلف است.
مشتری این بازار تا قبل از استفاده مستمر از سیاست های تحریم قهری و یکجانبه قدرت های بزرگ قاچاقچی ها و افراد سود جو در کشور های مختلف بودند. بر اساس یک قاعده منطقی عملا دولت های رسمی نمی توانند و نباید مشتری این بازار ها باشند. اما تحریم های قهری و یکجانبه در ذات خود مجوز ورود دولت ها را به واسطه به عنوان مشتری به این شبکه ها مجاز نموده است. ایران به عنوان کشوری که شدیدترین تحریم های تاریخ ملل دنیا را آمریکا و متحدین غربی آن به این کشور تحمیل نموده اند، برای مقابله با این تحریم های ناجوانمردانه چاره ای جز ورود به بازار های غیر رسمی برای تامین نیاز های کشور ندارد. برای درک بهتر موضوع به این نمونه سوال فکر کنید. در ۲۵ سال گدَشته ناوگان حمل و نقل هوایی چگونه به مردم خدمات می دهد؟ لوازم یدکی آنها آز کجا تامین می شود؟ هزاران مثال در این حوزه می توان مطرح کرد. ما هنوز در بسیاری از زیر ساخت ها موفق به تولید ملی در حوزه های استراتژیک و صنعتی نشده ایم. راه تامین کالا های مورد نیاز ما همان شبکه بین المللی " کاسبان تحریم " است که می توانند این نیاز با بالاتر از قیمت های جهانی تامین کنند.
آیا ایران تنها دولت رسمی مشتری این شبکه بین المللی غیر رسمی است؟ بی تردید خیر کلیه کشور هایی که به هر دلیل زاویه ای در مواضع مقابل قدرت های غرب یا شرق دارند، و یا دنبال بازار هستند، مشتری این شبکه غیر رسمی هستند. نکته مهم و قابل توجه این است که قدرت های بزرگ هم مشتری یان رسمی این شبکه غیر رسمی به خصوص در حوزه های تسلیحات نظامی و صنعتی هستند. کلیه توطئه های مالی که می تواند منجر به تغییر رژیم های سیاسی کشور ها گردد، از طریق این شبکه بین المللی اداره می شود.
مفاهیم دور زدن تحریم ها مسیری جز عبور از شبکه بین المللی " کاسبان تحریم" ندارد. هرچه مدت تحریم های قهری و یکجانبه در رابطه با هر کشوری تداوم می یابد این شبکه بین المللی در آمد های ثابت و قابل پبش بینی برای توسعه فعالیت های خود دارد. تامین منابع انسانی و رابط برای این شبکه با اهرم پول و دیگر جاذبه هایی که می تواند انسان ها را درگیر نماید محقق می گردد. تمامی کشور ها ارتباط با این شبکه را تکذیب می نمایند ولی با واسطه های غیر رسمی خود از خدمات این شبکه بهره مند می شود. اهمیت این شبکه در عصر ارتباطات که اطلاعات کالا شده است، دو صد چندان شده است. حضور غیر رسمی سرمایه داران بزرگ و دولت های جهان در این شبکه به آن قوت سیاسی نیز داده است.
