مانا نیستانی به دوستی میگفتم، دلخوری و بیزاری من از برخی اصلاح | ﻣﺎﻧﺎ ﻧﻴﺴﺘﺎﻧﻲ Mana Neyestani
مانا نیستانی به دوستی میگفتم، دلخوری و بیزاری من از برخی اصلاح‌طلبان صرفا بابت ساخت و پاخت با حکومت و بی اصولی و استمرارطلبی نیست.
جامعه ایران به لطف نسل تازه و خون جوانش در سال ۱۴۰۱ به گوهری کمیاب و گمشده دست یافت، مرواریدی که میتواند با پرورش و مراقبت مثل گلوله بهمن بزرگی بشود و تحجر و تمامیت‌خواهی را زیر بگیرد، آن مروارید، «صداقت» و کنار زدن پرده تزویر و ریا است. یادتان است قاسمخانی در مصاحبه ای گفت وقتی شروین حاجی پور خواسته های ملت را انقدر راحت و بی پرده و تعارف در ترانه «برای» گفته دیگر شوخی های اجتماعی سیاسی در لفافه ما معنا و جایی ندارد؟! این همان صداقت و بی تعارفی است! چهل و پنج سال پیش یک گروه از ملت با گرایش مذهبی خاص قدرت سیاسی را مصادره کردند و به مابقی جامعه گفتند اگر می خواهید زنده تان بگذاریم، به شما اجازه کار بدهیم، به شما اجازه نفس کشیدن بدهیم ، اجازه اندکی پیشرفت بدهیم، باید مثل ما باشید حتی اگر نیستید ادای ما را دربیاورید، جوری که ما میخواهیم لباس بپوشید، حرف بزنید، رفتار کنید وگرنه هر چه مغایر سلیقه و نظر ماست برود در پستوی خانه هایتان! که آن را هم حق تفتیش داریم اگر دلمان بخواهد! چهل و پنج سال عادت کردیم دروغ بگوییم و ادا دربیاوریم، حتی در دوره اصلاحات، برای اندکی نفس کشیدن و ابراز مخالفت با بت اعظم - خامنه ای- زیر پرچم اصلاح‌طلبان مذهبی رفتیم و گذاشتیم هویت هایمان در آنها ذوب بشود، بعضا اولویت‌ها و تمایلات و مطالبات آنها را مطالبه خود جا زدیم، گفتند «جامعه مدنی دینی» گفتیم بله در حالیکه عمیقا، دموکراسی و آزادی و حقوق بشر فارغ از گرایش مذهبی می‌خواستیم، بعد از دو دهه هیچ کدام از شعارهایشان عملی نشد و ما ماندیم و هویت های انکار شده و نقاب هایمان و کاراکترهای چندپاره مان! نسل تازه، نقاب ندارد، لااقل اکثریت قابل توجهی‌ش نقاب ندارد، حرف و خواسته واقعی دلش را بی تعارف و تزویر، رک و گاهی حتی رکیک می‌گوید (من این رکیک بودن را به دروغ و تعارفی که عادتمان دادند صدبار ترجیح می‌دهم) روسریش را بر میدارد و با افتخار از جلوی تمامیت خواه مسلح و چماقدار رد می شود، نسل تازه دارد یاد میگیرد و به ما قدیمی‌ترها یاد می‌دهد خودِخودمان باشیم و به خاطر خوشامد حکومت و مصلحت و … نقاب نزنیم. این مروارید گرانبها، کف مطالبات جامعه را بالاتر برده و افق‌های دست‌نیافتنی را باورپذیر کرده، سرکوبگران هاج و واج و اولدرم بلدورم کنان فقط ناظر آنند! حالا اصلاح‌طلبان اصرار دارند خاک بر این مروارید بپاشند، انکارش کنند، جامعه را برگردانند به همان تنظیمات دهه شصت و هفتاد و نقاب را بر صورت نسل تازه هم بزنند، این بزرگترین جنایت و علت اصلی دلخوری من است از آنها!
