برخورد ستاره های نوترونی باعث ایجاد مگنتار می شود!!! مگنتار | انجمن علمی فیزیک و نجوم دانشگاه صنعتی امیرکبیر

برخورد ستاره های نوترونی باعث ایجاد مگنتار می شود!!!

مگنتار یکی از جذاب ترین اجرام نجومی است. یک قاشق از موادی که از آن ساخته شده اند، تقریباً یک میلیارد تن وزن دارد و میدان های مغناطیسی آن ها صدها میلیون برابر قوی تر از هر میدان مغناطیسی موجود در زمین است.

مگنتارها به طور کلی شکل خاصی از ستاره نوترونی در نظر گرفته می شوند که تفاوت اصلی آن در قدرت میدان مغناطیسی است. تصور می شود که حدود یک میلیارد ستاره نوترونی در کهکشان راه شیری وجود دارد و برخی از آنها به صورت دوتایی هستند.

وقتی ستارگان از نظر گرانشی به یکدیگر متصل می‌شوند، وارد "رقص نهایی" مرگ می‌شوند که معمولاً منجر به یک سیاهچاله یا به طور بالقوه تبدیل یکی یا هر دوی آنها به مگنتار می‌شود.

این فرآیند می‌تواند صدها میلیون سال طول بکشد تا زمانی که فروپاشی واقعی اتفاق می‌افتد، به نقطه خاصی برسد.

به‌طور دقیق‌تر، این اتفاق (فرو پاشی واقعی) در حدود 228 میلیون سال پیش رخ داده است؛ یعنی فاصله‌ای از کهکشانی که در آن رخ داده است. با این حال، نور حاصل از این رویداد دیدنی تنها چند هفته قبل از شروع رصد آن قسمت از آسمان به سنسورهای Pan-STARR رسید و چیزی که این مگنتار را از همه دانشمندان دیگر متمایز می کند، سرعت چرخش آن است.

به طور معمول، ستارگان نوترونی هزاران بار در دقیقه می‌چرخند و دوره آن‌ها در حدود میلی‌ثانیه است. اما دانشمندان دریافته اند که مگنتارها از این جهت متمایز هستند که زمان چرخش آنها بسیار کندتر است، معمولاً فقط هر دو ده ثانیه، یک بار.

اما "GRB130310A"، همانطور که اکنون مگنتار جدید شناخته می شود، دارای دوره چرخشی 80 میلی ثانیه است که آن را به ترتیب ستاره های نوترونی نسبت به مگنتار معمولی نزدیکتر می کند.

این اختلاف احتمالاً به دلیل سن بسیار کم است که ژانگ بین و همکارانش این مگنتار را پیدا کردند. هنوز هم مانند بسیاری دیگر از مگنتارهای مشاهده شده، کند شدن چرخش خود را کامل نکرده اما این واقعیت که دوره چرخشی آن به سرعت ستارگان نوترونی نزدیک می شود، به نقطه شروع بالقوه آن به عنوان یکی از خود ستاره های نوترونی اشاره دارد.

کند شدن چرخشی که "GRB130310A" در حال حاضر متحمل آن می شود، هزاران سال طول می کشد اما در آخر، مگنتارها محو و تقریبا غیرقابل تشخیص می شوند. تخمین زده می شود که 30 میلیون مگنتار مرده در اطراف کهکشان راه شیری شناور هستند و حداقل برخی از آنها احتمالاً با همان دوره های مداری چشمگیر GRB130310A شروع شده اند. مگنتار جدید از ادغام ستاره نوترونی ایجاد شده است و فقدان هر گونه پیشروی است که رصدخانه ها ممکن است دریافت کنند. هیچ ابرنواختری و هیچ انفجار پرتو گاما وجود نداشت که هر دوی آنها معمولاً قبل از تولد یک مگنتار هستند. بنابراین به نظر می‌رسد که محققان با ادغام ستاره‌های نوترونی اتفاق افتاده‌اند که تقریباً درست همان‌طور که روی داد، آن را شناسایی کردند.

راه‌های دیگری نیز برای تشخیص ادغام ستاره‌های نوترونی وجود دارد، مانند امواج گرانشی که گاهی از خود ساطع می‌کنند. مشخص نیست که آیا ابزار دیگری توانسته است این ادغام را برای تأیید اینکه این رویداد همانطور که محققان فرض می‌کنند رخ داده است، ثبت کند یا خیر. اما اگر چنین بود، این یک داده دیگر است که این ایده دیرینه را تأیید می کند که مگنتارها حداقل گاهی از ادغام ستاره های نوترونی متولد می شوند. مشاهدات بسیار بیشتری از رویدادهای مشابه در سراسر جهان برای کمک به تأیید یا رد این نظریه در دسترس خواهد بود.
این موضوع نشان می‌دهد که برخورد ستاره‌های نوترونی باعث ایجاد مگنتار می‌شود.

مترجم: فاطمه ضمیری

منبع خبر:

https://phys.org/news/2022-07-case-colliding-neutron-stars-magnetars.html