از تراژدی با کودکان چه بگوییم؟ Kyle Pruett ترجمه توسط | آکـــادمی رواندرمـــانی
از تراژدی با کودکان چه بگوییم؟
Kyle Pruett
ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو @alipsychiatrist
"گرفته به نظر می‌رسی؟ اتفاقی افتاده؟" آن روز سَم، از یک برنامه بازدید گروهی با دوستانش برمی‌گشت. مضطرب به نظر می‌رسید و در پاسخ به این سوال، درباره نوعی اسلحه از من پرسید. از او پرسیدم که کجا درباره آن اسلحه شنیده است و او تعریف کرد که مادر دوستش که در حال خواندن اخبار در تلفن همراهش بوده ناگهان شروع به گریه کرده، و بعد فورا صفحه تلفنش را خاموش کرده، و در جواب سوالهای آنها گفته است که مردی به کودکان یک مدرسه با آن مدل اسلحه تیراندازی کرده است. و بعد سم شروع به پرسیدن سوالات بی‌وقفه از من کرد که "آیا پلیس او را پیدا کرده است؟ .. اسم او چیست؟ .. کجا زندگی میکند؟ .. ممکن است به مدرسه مامان هم برود؟ .."
درباره تیراندازی خوانده بودم اما هیچ ایده‌ای نداشتم از اینکه سم هم ممکن است درباره آن شنیده باشد. اکنون لازم بود درباره چیزی که دور از دنیای فرزندم تصور میکردم با او حرف بزنم و شروع به جست‌وجو درباره این موضوع کردم که هنگام مواجهه کودکان با فاجعه چه باید کرد.
هیچ حرف تماما درستی برای اینگونه مواقع وجود ندارد. چیزی که بیشتر از گفتن یک حرف خاص اهمیت دارد، شنیدن است، چرا که سوالهای کودک به بهترین شکل به ما نشان می‌دهد که او چه اطلاعاتی را و به چه میزان نیاز دارد. با گوش دادن بیشتر به حرفهای سم هرچه بیشتر به این نتیجه میرسیدم که پاسخی که او به آن نیاز دارد، نه قطر لوله و اندازه‌‌ی گلوله‌های اسلحه، بلکه اطمینان خاطر از در خطر نبودن جان خود و مادرش است.
تیراندازی در یک محل عمومی، جنگ در کشور همسایه یا هر اتفاق وحشت‌آور دیگری که به نوعی به زندگی روزمره ما راه پیدا میکند، از دنیای درونی کودکان هم دور نمی‌ماند و توصیه‌هایی برای نحوه تعامل با کودکان در ارتباط با آن وقایع وجود دارد:
هیچ جمله یا روشی برای خوب کردن وضعیت دنیا یا برگرداندن شرایط به حالت قبل از فاجعه وجود ندارد. پاک کردن هر تصویر منفی از ذهن کودک غیرممکن است و مجبور کردن او به حرف زدن زمانی که آمادگی آن را ندارد، کمکی نمیکند. زمان بدهید، دریچه‌های ارتباط را باز بگذارید و با کارهایی مثل گفتن درباره احساس خودتان، راحتی کافی برای حرف زدن را برای او فراهم کنید.
حرف زدن بهتر از سکوت کردن است. ساکت ماندن و اجتناب از هر نوع اشاره به موضوع، روشی ساده و وسوسه‌کننده است اما باعث از دست رفتن فرصت کمک به کودک برای فهمیدن و کنار آمدن با موضوع در ذهنش می‌شود.
آنچه آسیب‌زننده است وقایع فاجعه‌بار هستند و نه حرف زدن درباره آنها. این را در ذهنتان داشته باشید زمانی که در حال آماده شدن برای گفتگو با فرزندتان هستید.
شنیدن مداوم اخبار یا دیدن تصاویر آنها در تلفن همراه چیزی نیست که کودکان به آن نیاز داشته باشند. هنگام گوش دادن به اخبار از هدفون استفاده کنید یا آن را به بعد از خوابیدن کودکان منتقل کنید.
کتابها به کودکان در فهم احساساتشان کمک می‌کنند. خواندن داستان برای کودکان و حرف زدن با آنها درباره احساس هر یک از شخصیت‌ها به کودکان کمک میکند که شروع به صحبت درباره احساسات و ترس‌های خودشان کنند.
با همه تلاش من برای پاسخ دادن به تمام سوالات سم، او در اولین برخورد پس از این اتفاق با مادربزرگش هم، تمام آن سوالها را دوباره تکرار کرد. در حالی‌که کمتر از ده دقیقه قبل از آن در حال پرسیدن آنها از پدربزرگش هم بود. هیچ‌کس به اندازه یک یک کودک پیش‌دبستانی ، که قصد فهمیدن موضوع مهمی را دارد، عاشق تکرار نیست.
