استاد #حسین_قوامی (#فاخته_ای) بی‌شک یکی از ماندگارترین صداها و درست‌ترین معیارهای آواز ایرانی‌ست که با صدایی لطیف و پُراحساس، چیرگیِ و آشنایی کامل بر ردیف‌های آوازی، شناخت ظرائف تلفیق شعر و موسیقی، ادا نمودن دقیق و کامل شعر، فهم و درک ژرف از فضای شعر و انتخاب آوازِ متناسب با آن، به شیوه‌ای ویژه‌ی خود رسیده بودند که آواز ایشان را عیارِ بالایی بخشیده است چنانکه می‌توان آواز استاد قوامی را متر و مرجعی برای آوازِ پخته و سنجیده و با قوام دانست. استاد قوامی در دورانی آواز و تصنیف(ترانه)های ماندگار خواندند که موسیقی ایرانی اوجِ درخشش بزرگانی چون استاد بنان را تجربه می‌کرد و شاید یکی از ویژگی‌های ممتاز آواز ایشان همین بوده که تکرار شیوه‌ی دیگران نبوده و لحن و بیانِ شخصی ایشان با عیارِ برجسته‌ای در آثارشان عیان است. آنچه ایشان را نمونه‌ی متمایزتری می‌نماید اخلاق وارسته‌ی مملو از عشق و مهربانی، فروتنی و فَرمنشی ایشان بوده است. آراسته بودن به مجموع نکویی‌ها هم در هنر موسیقی و هم در هنر اخلاق سبب گردیده که شأنی شایسته و درخور در موسیقی و آواز ایرانی و بطور کلی هنر باید برای او برشمرد.
استاد #شهرام_ناظری با آن ویژگی‌های یگانه‌ی آوازی و منشِ آزاده‌ای که از ایشان می‌شناسیم همواره از استاد قوامی بگونه‌ی ویژه یاد کرده‌اند و ایشان را یکی از الگوهایِ درست و دقیقِ آواز می‌دانند و به سبب ارادتِ ویژه‌ای که به استاد قوامی داشتند حتی در سالهای پیری و دوران بیماریِ استاد قوامی دمی ایشان را فراموش نکردند تا حقگذار راستینِ حقِّ استاد قوامی در موسیقی و آواز و هنر ایرانی بوده باشند چرا که استاد ناظری بس نکوتر دریافته بودند کدامین درخت گلهای تَر دارد.
