از خودتان بپرسید که این امیال و ترس‌ها و رنج‌ها برای چه کسی ات | تفحص خویش

از خودتان بپرسید که این امیال و ترس‌ها و رنج‌ها برای چه کسی اتفاق میفتد؟ از هر چیزی به‌عنوان فرصتی برای به درون رفتن استفاده کنید. با سوزاندن موانع در شعله‌ی آگاهی، راه خودتان را روشن کنید.
هنگامی‌که درگیر امیال و ترس‌ها می‌شوید، آن میل و ترس نیستند که اشتباه هستند و باید از بین بروند بلکه آن شخصی که میل و ترس دارد باید از بین برود. دلیلی برای مبارزه با امیال و ترس‌هایی که ممکن است کاملاً هم طبیعی و موجه باشند وجود ندارد بلکه این «شخص» است که تحت تأثیر آنها قرار می‌گیرد و علت اشتباهات گذشته و آینده می‌شود. این شخص باید به‌دقت موردبررسی قرار گیرد و نادرستی‌اش دیده شود در این صورت قدرت و توانایی‌ای که بر شما دارد از بین می‌رود. از طرفی هر بار هم که شما به خواب می‌روید این نیرو فروکش می‌کند. در خوابِ عمیقِ بدونِ رؤیا، شما دیگر یک شخصِ خود-آگاه نیستید اما بااین‌حال همچنان زنده هستید. هنگامی‌که شما زنده و آگاه باشید اما دیگر خود- آگاهی از شخص نداشته باشید یعنی شما دیگر یک شخص نیستید. در طی ساعات بیداری، گویی شما بر روی صحنه، نقشی بازی می‌کنید، اما وقتی نمایش تمام شد آنگاه شما چه کسی هستید؟ شما همان هستید که هستید؛ همان‌که قبل از شروع نمایش بودید، بعد از اتمام نمایش نیز همان باقی می‌مانید. به خودتان به‌عنوان یک بازیگر در صحنه زندگی نگاه کنید. ممکن است اجرا درخشان یا نامناسب باشد، اما شما در آن نیستید بلکه فقط آن را تماشا می‌کنید؛ البته با اشتیاق و همدردی، اما همیشه به یاد داشته باشید که شما فقط در حال تماشا هستید درحالی‌که این نمایش زندگی در جریان است.
#نیسارگاداتا ماهاراج

Ask yourself: ‘to whom it all happens?’ Use everything as an opportunity to go within. Light your way by burning up obstacles in the intensity of awareness. When you happen to desire or fear, it is not the desire or fear that are wrong and must go, but the person who desires and fears. There is no point in fighting desires and fears which may be perfectly natural and justified; it is the person, who is swayed by them, that is the cause of mistakes, past and future. This person should be carefully examined and its falseness seen; then its power over you will end. After all, it subsides each time you go to sleep. In deep sleep you are not a self-conscious person, yet you are alive. When you are alive and conscious, but no longer self-conscious, you are not a person any more. During the waking hours you are, as if, on the stage, playing a role, but what are you when the play is over? You are what you are; what you were before the play began you remain when it is over. Look at yourself as performing on the stage of life. The performance may be splendid or clumsy, but you are not in it, you merely watch it; with interest and sympathy, of course, but keeping in mind all the time that you are only watching while the play — life — is going on.
Sri Nisargadatta Maharaj