تمام این چیزها که اتفاق میفتند، تمام این فرم‌ها که زندگی به خو | تفحص خویش

تمام این چیزها که اتفاق میفتند، تمام این فرم‌ها که زندگی به خودش می‌گیرد، تمامشان دارای ماهیتی زودگذر هستند. تمام آن‌ها فانی‌اند. اشیاء، بدن‌ها، رویدادها، موقعیت‌ها، افکار، عواطف، امیال، آرزوها و جاه‌طلبی‌ها، ترس‌ها و اندوه‌ها. آن‌ها می‌آیند و بعد وانمود می‌کنند که بسیار مهم هستند و قبل از اینکه بفهمید چه اتفاقی افتاده از بین می‌روند، آن‌ها در همان نیستی‌ای که از همان‌جا آمده بودند محو می‌شوند.
آیا آن‌ها اصلاً واقعی بودند؟
آیا چیزی بیشتر از یک رؤیا بودند؟ رؤیای فرم‌ها.
هنگامی‌که صبح از خواب بیدار می‌شویم، رؤیایی که شب گذشته خوابش را می‌دیدیم محو می‌شود و بعد با خودمان میگوییم: "آه آن فقط یک خواب بود. آن واقعی نبود."
اما چیزی در خواب باید واقعی می‌بود، چون در غیر این صورت نمی‌توانست وجود داشته باشد.
وقتی مرگ نزدیک می‌شود ممکن است به زندگی‌مان نگاه کنیم و بعد با تعجب از خودمان بپرسیم آیا آن‌هم فقط یک خواب و رؤیا نبود؟ حتی همین حالا هم وقتی شما به تعطیلات سال گذشته یا ماجرایی که دیروز داشتید نگاه می‌کنید آن‌هم چیزی شبیه خواب شب گذشته است.
رؤیایی وجود دارد و یک رؤیابینِ رؤیا.
رؤیا یک نمایش زودگذر از فرم‌ها است. رویا همین دنیاست، دنیایی که واقعیتی نسبی دارد و نه واقعیتی اصیل. یک رؤیابین نیز وجود دارد یعنی همان حقیقت مطلقی که در آن این فرم‌ها می‌آیند و می‌روند.
رؤیابین این "شخص" نیست. شخص خودش بخشی از رؤیاست. رؤیابین همان پس‌زمینه‌ای است که رؤیا در آن پدیدار می‌شود، همان‌که رؤیا را ممکن می‌سازد. رؤیابین همان مطلقی است که در پسِ آنچه نسبی است وجود دارد، همان بی‌زمانی است که در پشت زمان است، همان آگاهی‌ای است که هم در درون فرم و هم در پس آن وجود دارد. رؤیابین همان آگاهی است. تو همان آگاهی هستی.
#اکهارت تُله

"The many things that happen, the many forms that life takes on, are of an ephemeral nature. They are all fleeting. Things, bodies, events, situations, thoughts, emotions, desires, ambitions, fears, drama… they come, pretend to be all important, and before you know it, they are gone, dissolved into the nothingness out of which they came. Were they ever real? Were they ever more than a dream, the dream of form?
When we wake up in the morning, the night’s dream dissolves, and we say, “Oh, it was only a dream. It wasn’t real.” But something in the dream must have been real, otherwise it could not be.
When death approaches, we may look back on our life and wonder if it was just another dream. Even now you may look back on last year’s vacation or yesterday’s drama and see that it is very similar to last night’s dream.
There is the dream, and there is the dreamer of the dream. The dream is a shortlived play of forms. It is the world – relatively real but not absolutely real. Then there is the dreamer, the absolute reality in which the forms come and go.
The dreamer is not the person. The person is part of the dream. The dreamer is the substratum in which the dream appears, that which makes the dream possible. It is the absolute behind the relative, the timeless behind time, the consciousness in and behind form. The dreamer is consciousness itself – who you are.
#EckhartTolle