. لباس گلی مدیران؛ نمایش یا مردمداری؟ t.me/www_rasaee_ir/11 | حمید رسایی
. لباس گلی مدیران؛ نمایش یا مردمداری؟
t.me/www_rasaee_ir/11784
حمید رسایی: از دیروز انتشار تصاویر حضور مسئولین مختلف در مناطق سیل‌زده حرف و حدیث‌هایی را در محافل مجازی به دنبال داشته است. در این باره چند نکته را باید در نظر گرفت.
۱. اصل حضور مسئولان کشوری و شهری در مناطق بحران زده یک ارزش است. این حضور نوعی همدری با مردم است که باعث دلگرمی آنها می‌شود. این که در سیل ایام نوروز چند سال قبل تا یک هفته همه به دنبال رییس جمهور وقت بودند و او در جزیره قشم آفتاب گرفته بود (مطابق خبر دیگری وی برای دیدار فرزندش به کشور اروپایی رفته بود) قطعا خوشایند مردم نیست.
۲. این حضور اگر هوشمندانه و دردمندانه باشد، حتما تأثیرات مدیریتی هم به دنبال خواهد داشت و برخی تصمیمات زمان بحران، خیلی سریعتر به مرحله اجرا خواهد رسید. اما اگر صرفا جهت شوأف، عکس‌های تبلیغاتی برای انتشار در صفحات مجازی توییتر و اینستاگرام مسئول مربوطه باشد، قطعا تأثیر آن روی افکار عمومی برعکس خواهد بود.
۳. اینکه مسئول مربوطه با هدف شوأف و تبلیغات در منطقه بحران زده حاضر شده یا بر اساس وظایف ذاتی‌اش این حضور صورت گرفته تا حدودی به نوع برخورد شخص مدیر و اطرافیان وی بر‌می‌گردد. اینکه وارد میدان بحران شوید و حین انجام وظیفه، خبرنگاری یا کسی تصویری از شما منتشر کند خیلی متفاوت است از اینکه شما بروید در میان گل و لای، کنار هم بایستید و زل بزنید در دوربین تا از شما تصویر یادگاری بگیرند و بعد آن را منتشر کنید، (مثل تصویری که از چند تن از نمایندگان تهران منتشر شده) حتی اگر حضورتان توجیه هم داشته باشد، قطعا مخاطب از آن شوأف تبلیغاتی برداشت خواهد کرد و حق هم دارد.
۴. در برخی از صفحات مجازی عمدتا هواداران دولت قبل و اصلاح‌طلبان به مدیران حاضر در مناطق سیل‌زده مثل معاون اول، وزیر کشور یا شهردار تهران ایراد گرفته‌اند که چرا با چکمه به این مناطق نرفته‌اند و بعد نتیجه گرفته‌اند که این حضور، شوأف تبلیغاتی بوده است. این قضاوت غیرمنصفانه است.
اولا در این مواقع به دلیل عجله کسی به حواشی‌ای از این دست فکر نمی‌کند. ثانیا گاهی در ابتدای بحران حضور به همین شکل و حتی عدم استفاده از چکمه (با وجود آن) و در گل و لای رفتن مثل مردمی که گرفتار شده‌اند (حتی اگر تصویری از آن منتشر شود) شاید برای آنکه گوشه‌ای نشسته تا عیب و ایراد بگیرد، دستاویز خوبی برای عقده‌گشایی باشد ولی از نگاه مردمی که گرفتار شده‌اند، نوعی همدردی است.
شک ندارم همین‌هایی که به این حضور مسئولانه مدیران امروز ایراد گرفته‌اند، آرزو داشتند تا مدیران دولت و شهردار قبل را در این حالت ببینند و برخی از آنها اگر همین اقدام را مدیران دولت قبل یا شهردار سابق کرده بود با اسکی روی این تصاویر شوأف می‌کردند.
۵. در زلزله چند سال قبل، معاون اول رئیس جمهور وقت پس از چند روز برای سرکشی به مناطق زلزله‌زده رفت و با کفش وارد چادر و زندگی مردم شد! همان زمان تصویری از حضور شاه در سرکشی به مناطق محروم را منتشر کردم و با یادآوری جمله‌ای از امام امت درباره خوی کاخ‌نشینی مسئولان، به این اقدام آقای جهانگیری اعتراض داشتم. امام امت (ره) می‌فرمودند:
روزی که رئیس جمهور به کاخ‌نشینی توجه بکند روز انحطاط او و اطرافیانش است. آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته، از آن خوی کوخ‌نشینی بیرون برود و به کاخ‌نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می‌شود. آن روزی که مجلسیان خوی کاخ‌نشینی پیدا کنند، خدای نخواسته و از این خوی ارزندۀ کوخ‌نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم... خوی کاخ‌نشینی مضر است، خودش مضر نیست، خُویَش مضر است، لکن خود او، این خوی را دنبال دارد. (۱ فروردین ۶۲)
۶. حضور مسئولان کشوری در ساعات ابتدایی بحران و در کنار مردم بودن، خودش ارزش است. اینکه اگر با چکمه می‌آمدند بهتر بود، یا اگر تصاویر منتشر نمی‌شد یا... فرع مسأله است. بودن در کنار مردم بدون چکمه در زمان بحران، خیلی بهتر از نبودن در کنار مردم است یا با خلق و خوی کاخ‌نشینی کنار مردم بودن است.
