یادم میاد اون زمان (دهه هشتاد) که ما تورهای ایرانگردی میگذاشتی | Zartoshtian
یادم میاد اون زمان (دهه هشتاد) که ما تورهای ایرانگردی میگذاشتیم، در اقلیت بودیم. برای مثال در همین آرامگاه فردوسی، خبری از بزرگداشت و مراسم خاصی نبود، بجز خود مجسمه فردوسی در کنار استخر، خبری از مجسمه های زیبا با طرح رزم های شاهنامه نبود، خبری از شعر و سرود ملی نبود. مظلومانه میرفتیم یه سرود ای ایران میخوندیم و میومدیم. تازه اگه بهمون گیر نمیدادن.
الان که داشتم عکسهای مراسم بزرگداشت فردوسی بزرگ در توس را نگاه میکردم، کلی ته دلم ذوق کردم. (البته با تاخیر دارم این پست رو مینویسم). مراسم مفصلی با موسیقی محلی و نقالی و سرودهای ملی برگزار شده بود. و یادی هم از بزرگان این مرز و بوم کرده بودند. از تندیسهای زیبایی هم که در این سالها شهرداری نصب کرده کلی لذت برم. خیلی جای دلگرمی و امیدواریست.
