منم شاه سیمرغ این بوم و بر که دارم به رگ خون کورش پدر من از مادری پارسی زاده ام برین مرز دل جاودان داده ام مرا کس نگیرد به گفتار خام که سیمرغ دانا نیافتد به دام من آنچه که هستم همانا نکوست نه تازی پرستم نه بیگانه دوست تو با من ز دین بیابان مگو تو در من بجز مهر ایران مجو جهان با خرافات نتوان خرید مگو از بهشتی که نامد پدید مرا زادگه سرنوشت من است که هر نیمه خشت اش بهشت من است منم ترک و کرد و لر و ترکمان منم شیر بیدار این باستان ز جان آذرآبادگانی منم ز پا تا به سر باستانی منم مرا تا زمانی که سر بر تن است عرب هرچه باشد مرا دشمن است ترا اهرمن دین بیگانه داد مرا داد گلهای میهن به باد به گیتی یکی چون تو دیوانه نیست نگهبان انبار بیگانه نیست یکی را ندیدم چو تو بد نهاد که فرزند ایران به دژخیم داد چنان جنده گر تن فروشی کنی از آن به که میهن فروشی کنی کنون هرچه خواهی تو با خانه کن بر و بوم این خانه ویرانه کن یکایک ز گلهای ما بیشمار بگیر و بیاویز بر چوب دار زمان تو هم سررسد بیگمان چو تیری که افتد به خاک از کمان به نوبت چو سر ها رود زیر آب رسد بر تو هم نوبت آسیاب زمانت بر آید چنان بی خبر که بینی بسی کاوه در هر گذر مپندار کشتی به نام خدا که مانَد سر انجام تو بی جزا کمی گر فریب ترا خورده اند گمانت که ایرانیان مرده اند یکی زنده مانَد ز کوروش پسر یکی روز خوش را نبینی دگر به سال هزاران چوایران رسید نگردد به سی سال تو ناپدید چو از ره رسد نوبت جنگ ما رهایی کجا یابی از چنگ ما بدان تا که ایران مرا میهن است بلند آسمان جایگاه من است https://telegram.me/joinchat/BnFfsTvH5MHmHLKsl_Qc4Q 211 viewsedited 11:09
