از جنگيدن خسته ام از پناه گرفتن پشت خاكريزها از صداي آژير قرمز | استاتيرا
از جنگيدن خسته ام از پناه گرفتن پشت خاكريزها از صداي آژير قرمز از سكوت هاي قبل از حمله هاي ناگهاني و دلهره هاي بي پايانِ مردن و باز زنده ماندن و تكه تكه شدن
در سلول هاي تاريك مغزت به انفرادي غم انگيزي دچارم نه پنجره اَي براي پريدن نه پايي براي راهي شدن چرا تمام نمي شوم؟ با موهايم كه قبل تَر ها برهنگي ام را مي پوشاند خودم را از خاطر تو حلق آويز مي كنم
زندان تن كه نباشد روح، پريدن را به غريزه مي داند حالا كسي نمانده بلند شو و آن قطعنامه ي شيرين را امضا كن جام زهر من بودم كه سر كشيدي! #روشنک_آرامش
