نوشته های روی قرار دادها و عقدنامه ها، با امضا های پیچ پیچی زی | arezoye mahall
نوشته های روی قرار دادها و عقدنامه ها، با امضا های پیچ پیچی زیر آن ها، اصلا مهم نیستند. هیچ وقت هم مهم نبوده‌اند. آدم ها، تمام حرف های مهم دلشان را، روی بخار پنجره ها، روی شن های کنار دریا، روی لایه های نازک برف روی زمین، یا حتی روی کاغذهای باطله ای که قرار است مچاله بشوند، بدون نام،بدون امضا، می نویسند. حرف های زمان هوشیاری، با کلی دوستت دارم های تکراری، مهم نیستند. آدم ها، تمام حرف های دلشان را، در حالات مستی یا خستگی، وقتی که سرشان گیج رفت و زبانشان قفل نداشت، یا وقتی که از شدت عصبانیت به جنون رسیدند و طاقت‌شان طاق شد، به زبان می آورند. در زندگی آدم ها، روزهای آفتابی، یا شب های مهتابی مهم نیستند. آدم ها خودشان را در سرمای استخوان سوز یک روز برفی و شر شر یک شب بارانی، نشان می دهند. رفیق! بترس از امضاهای بیخودی پای قراردادها، بترس از رفیق های قلابی، بترس از این همه شوخی، که به اسم جدی، به خورد ما دادند! بترس!
