شوق یک خیز بلند

2017-07-03 11:11:31 مباش در پی کتمان... که این گناه تو نیست
که عشق می‌رسد از راه و دلبخواه تو نیست

به فکر مسند محکم‌تری از این‌ها باش
که عقل مصلحت اندیش تکیه‌گاه تو نیست

سیاه‌بخت‌تر از موی سر به زیر تو باد
هر آن که کشته‌ی ابروی سربه‌راه تو نیست

سیاه لشگر مویت شکست خورده مباد!
نشان هم‌دلی انگار در سپاه تو نیست

کشیده‌اند نشابور را به بند و هنوز
خیال صلح درین خیل روسیاه تو نیست

به خویش رحم کن ای شاه‌دخت کشور حسن
چرا که آینه تاب آور نگاه تو نیست...

#علیرضا_بدیع Open / Comment

2017-07-02 23:21:04 در آخرین نامه‌ات از من پرسیده بودی
که چه سان تو را دوست دارم؟

عزیزکم، همچون بهار
که آسمان کبود را دوست دارد.

همچون پروانه‌ای در دل کویر
یا زنبور کوچکی در عمق جنگل
که به گل سرخی دل داده‌ است
و به آن شهد شیرین اش.

آری، من اینگونه تو را دوست دارم.

همچون برفی بر بلندای کوه
یا چشمه‌ای روان در دل جنگل
که تراوش ماهتاب را دوست دارد

عزیزکم
آنگونه که خودت را دوست داری
آنگونه که خودم را دوست دارم
همانگونه دوستت دارم

#شیرکو_بیکس Open / Comment

2017-06-29 09:14:34 نمی‌توانم بهار را در جيب بگذارم و بگذرم
اما می‌توانم نگاه ترا در چشم بريزم
می‌توانم دستهای ترا در دست نگهدارم
می‌توانم لب بر لبانت بگذارم
و با جيبی پر از بهار
بی‌محابا به قلب تابستان بزنم.

#حمیدرضا_شکارسری Open / Comment

2017-06-16 22:49:10 وقتی که می رفتی

احیاناً
جانم
به پیراهنت
گیر نکرده بود...؟!

#مریم_قهرمانلو Open / Comment

2017-06-15 16:39:13 شبی اما
ماه تنها شبیه خودش بود
و آسمان از سر بیکاری
داشت صورتش را باد می‌زد...
دوستت نمی داشتم چه می‌کردم؟
دنیا برای ادامۀ زندگی
توجیه شاعرانه ای می‌خواست...

#لیلا_کردبچه Open / Comment

2017-06-10 18:58:01 در صدا کردن ِ نام ِ تو
یک «کجایی؟!» پنهان است
یک «کاش می‌بودی»
یک «کاش باشی»
یک «کاش نمی‌رفتی»
من نام ِ تو را
حذف به قرینه‌ی ِ این همه دلتنگی و پرسش صدا می‌زنم...


#علیرضا_روشن Open / Comment

2017-06-03 12:52:48 و زمان، درمان همه چیز است. همه عشقهای پرشور... همه فراقهای غیرقابل تحمل. همه‌ی «دوستت دارم»‌های گریزناپذیر، همه‌ی «بی تو می‌میرم»های خوش‌آهنگ. همه‌ی «دلم برای تو تنگ شده‌»های دلفریب. زمان، درمان همه دردهاییست که به نظر درمان‌ناپذیر می‌آیند. زمان گرد آرامیست که روی دست‌نیافتنی‌ترین نقطه‌ها می‌نشیند. همه چیز را در خودش غرق می‌کند. همه چیز را در خودش فرو می‌برد. زمان آن اندوه چاره‌ناپذیر را شفا می‌دهد. آن سرخوردگی عظیم و حتی آن شادی را که در دلت رقص می‌شود و جرقه‌های ریز کوچکش را در آسمانت می‌پاشد.
زمان این درمانگر خائن تا روح را فرسایش ندهد دست از سرت برنمی دارد و بعد یک روز می‌بینی که تمام شده است. همه‌ی آن دردها که به نظر درمان ناپذیر می‌آمد، همه‌ی آن دوستی عظیم، همه‌ی خوابهای آشفته، همه‌ی خشم و اندوه و عشقی که لباس نفرت پوشیده حتی ... تو پابرهنه وسط چیزی بوده‌ای مثل تونل. تو جایی میانه‌ی میدان وارد شده‌ای. تو چیزی را از بین نبرده‌ای. تو چیزی را نشکسته‌ای به جز دو سه نعلبکی و یک مجسمه و هنوز همه چیز روبروی تو ایستاده‌است. زیر رد ضخیمی از غبار، عشق و نفرتش کهنه شده‌است و دیگر هیچ‌کس را نمی‌ترساند. زمان بی‌رحمانه همه‌ی احساسات را به مترسکی بدل کرده که حتی پرنده لنگی را نمی‌پراند. تو گناهکار و بی‌گناهی و بیش از هرچیزی در این میانه غریبه‌ای...



از #گودر Open / Comment

2017-05-15 20:21:30 دوستت دارم
شبیه رنگ بنفش
شبیه خیابان‌های لندن
غزلیات سعدی
پرواز تهران-پاریس
و جنگنده‌ها، بی آنکه بجنگند...

#اهورا_فروزان Open / Comment

2017-05-10 21:27:52 عمری تو مرا بهارانیدی
با چشم که غنچه می‌بارانیدی
بر باد سپرده بودَنَم یادت هست؟
وقتی که مرا زمستانانیدی
حالا که خزان غروب خود را برد
یادآر یادآر مرا تو تابستانانیدی
یادآر مرا تو صور اسرافیلانیدی

#رضا_براهنی Open / Comment

2017-04-24 14:51:34 ای میهن! ای پیر
بالند‌ه‌ی افتاده، آزاد زمین‌گیر
خون می‌چکد اینجا هنوز از زخم دیرین تبرها
در اینجا دمادم دارکوبی بر درخت پیر می‌کوبد
دمادم...
#پرویز_مشکاتیان
#هوشنگ_ابتهاج
#سرو_آزاد Open / Comment