مکانیک کوانتومی و ادراک فراحسی ~ تئودور شیک و لوئیس ون پژوه | ShakZi | شک‌زی
مکانیک کوانتومی و ادراک فراحسی
~ تئودور شیک و لوئیس ون
پژوهش در مکانیک کوانتومی فرایندهایی فیزیکی را آشکار ساخته است که برخی افراد را معتقد کرده که آن‌ها دارای شباهتی باورنکردنی با موارد ادعایی ادراک فراحسی هستند. به طور اخص، نشان داده شده است که بین اشیایی که کاملا جدایند، می‌تواند برهمکنشی تقریباً آنی وجود داشته باشد. بنابراین آنان نتیجه گرفته‌اند که شاید توضیحی فیزیکی برای ادراک فراحسی در راه باشد.
مکانیک کوانتومی نظریه‌ای فیزیکی برای توضیح رفتار مولکول‌ها، اتم‌ها و ذرات زیر اتمی است و دستاوردهای الکترونیکی مانند کامپیوتر، CD، و اسکنرهای فروشگاهی به مدد آن میسر شده است. بنا به یک تفسیر مکانیک کوانتومی، هر دو ذره‌ای که در گذشته بر هم کنش داشته‌اند، به گونه‌ای جدایی ناپذیر با یکدیگر پیوند دارند، بنابراین هر آنچه بر سر یکی بیاید فوراً بر دیگری نیز اثر می‌گذارد، و مهم نیست که آن‌ها چقدر دور از هم باشند. بنا به نظر جان گریبن فیزیکدان «ذراتی که زمانی در یک برهمکنش با هم بوده‌اند، به نوعی اجزای یک سیستم باقی می‌مانند که نسبت به سایر برهمکنش‌ها با هم پاسخ می‌دهند.» از آنجا که بهترین نظریه‌ی خاستگاه گیتی، یعنی نظریه‌ی بیگ بنگ، می‌گوید که تمام ماده از یک نقطه در فضایی کوچک تر از قطر پروتون پدید آمده است، هر ذره‌ای در گیتی شاید به این شیوه‌ی اسرارآمیز به هر ذره‌ی دیگری «متصل» باشد.
فیزیکدانان دیوید بوئم و بی.جی.هیلی «برهم اتصالی کوانتومی سیستم های دوردست» را این گونه شرح می‌دهند: سیستم کوانتومی چند ذره‌ای را نمی‌توان به خوبی به صورت بخش‌های مستقل موجود، دارای روابط دینامیکی ثابت و مشخص بین هر بخش، تحلیل کرد. در عوض «بخش‌ها» در ارتباطی بی واسطه دیده می‌شوند، که در آن روابط دینامیکی آن‌ها به شیوه‌ای تقليل ناپذیر به حالت کل سیستم (و در واقع به سیستم‌هایی گسترده‌تر که آن‌ها درون آن‌اند و در اصل به کل گیتی) بستگی دارد.
بدین ترتیب به مفهومی جدید از یکپارچگی خدشه ناپذیر می‌رسیم که دیدگاه کلاسیکی تحلیل پذیری جهان به بخش‌های موجود جداگانه و مستقل را رد می‌کند.
ظاهراً چنین دیدگاهی بازتابی از این دیدگاه عرفانی است که همه چیز یکی است. اگر واقعاً هیچ نوع موجودیت‌های جداگانه وجود نداشته باشند، پذیرفتن برهم کنش لحظه‌ای بین اشیای به ظاهر دور از هم آسان‌تر می‌شود. چنانچه ذرات زیر اتمی بتوانند فوراً با هم در طول فواصل بسیار زیاد برهمکنش کنند، چرا انسان‌ها نتوانند؟
البته حتی اگر ذرات زیر اتمی در کنشی عجیب درگیر شوند، هیچ دلیلی ندارد که اجسام بزرگ‌تر نیز چنین کنند. آنچه که برای اجرا درست است حتما برای کل درست نیست. باور داشتن خلاف این امر، به مفهوم انجام مغالطه‌ی ترکیب‌بندی است. و حتی چنانچه اجسام بزرگ‌تر مانند انسان، بتوانند فوراً بر هم اثر بگذارند، هیچ دلیلی ندارد که اطلاعاتی با معنی بتواند بین آن‌ها رد و بدل شود. در واقع به دلیل عدم قطعیت موجود در رویدادهای کوانتوم مکانیکی، معلوم می‌شود که از ارتباطات کوانتومی نمی‌توان برای حمل سیگنال‌های بامعنی استفاده کرد. با وجود این، مکانیک کوانتومی نشان داده است که چیزها، به شیوه‌ای که چندین دهه پیش نامتصور بود، با یکدیگر ارتباط دارند. شاید درک کامل‌تری از مکانیک کوانتومی به توضیحی فیزیکی از ادراک فراحسی بینجامد. اما تا هنگامی که دانشمندان به درک بیشتری دست یابند، نظریه‌ی فیزیکی کاملا مناسب ادراک فراحسی چیزی بیش از یک امکان پذیری (منطقی) وسوسه انگیز نیست.
@ShakZi
