فرهاد ورهرام بنظر من یکی از پدران مستندسازی در ایران است. خودش در معرفی فیلم می نویسد:
فيلم در باره فروپاشي ساختار سياسي و اجتماعي و اقتصادي در ايل بختياري از كشف نفت تا كنون است.
مهرداد فراهانی درباره فیلم چنین نوشته است:
" فرهاد ورهرام در فیلم مستند «بازگشت دوباره» سراغ ایل بختیاری و فیلم خود «تاراز» رفته که در اواسط دهۀ شصت ساخت. اما «تاراز» خود گفتگو و مکالمه‌ایست با فیلم «علف»،(مریان.سی.کوپر و ارنست.بی.شودساک)، دومین فیلم مستند تاریخ سینمای جهان که در سال ١٩٢۵ میلادی ساخته شد و اولین فیلمی که حماسۀ کوچ عشایر ایران را به تصویر کشید. بنابراین «بازگشت دوباره» از شرح تولید «علف» و معرفی آن آغاز می کند اما نه به قصد ساخت اثری در حیطۀ تاریخ‌نگاری سینما، بلکه با قصد فهم سیر تطور ایل و زندگی ایلیاتی در سدۀ حاضر خورشیدی، و به منظور تکمیل حلقه‌‌ای از مطالعات ایرا‌شناسانه.
روبر برسون در «یادداشت‌هایی درباره سینماتوگراف» گفته بود: دو نوع سادگی.سادگی بد: سادگی در بدایت. نتیجۀ عجولانه. سادگی خوب: سادگی در نهایت. پاداش سالها تلاش». «بازگشت دوباره» فیلمی ساده است اما سادگی خوب؛ حاصل سالها تلاش استاد فرهاد ورهرام."
