خاطرات جمعی نقش مهمی در تعیین سرنوشت مکان‌های عمومی در شهرها دارند و هرچند ماهیت و کارکرد یک مکان مهم و با هویت شهری در برهه‌ای از زمان تغییر کند، باز خود خیابان هویت خاطره‌انگیز‌ش را از گوشه و کنار بروز می‌دهد و از محو و نابودی سر باز می‌زند. قصه خیابان لاله‌زار با ما در این ارتباط سخن‌ها دارد...
از اوایل قرن گذشته، همه تهرانی‌ها آرزویشان یافتن بهانه‌ای برای رفتن به لاله‌زار بود و این حالت تا به امروز هم حس می‌شود.
هنوز صاحبان مغازه‌های الکتریکی جنوب لاله‌زار می‌گویند: «لاله‌زار شناسنامه تهران است» و با همین علاقه و خاطرات جمعی گویی دستی معجزه‌آسا لااقل کالبد و خاطره این خیابان تاریخی شهرمان را حفظ کرده است.
زمانی که خانه دایی‌جان ناپلئون یا خانه اتحادیه را سازمان زیباسازی شهرداری تهران خرید و با صرف هزینه زیاد مرمت و احیا کرد، همه امیدوار بودیم شور و شوقی نو در لاله‌زار برپا شود و خانه اتحادیه واقعا به خانه تهران و تهرانی‌ها بدل شود.
یادداشت امروز، ۲۷ مرداد ۱۴۰۱، مرا در روزنامه شرق بخوانید... با لینک زیر
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-853496
@TaraneYalda
