آیا طالبان سبب شد آمریکا از افغانستان خارج شود؟ کانون‌های خصوص | عبدالله شهبازی
آیا طالبان سبب شد آمریکا از افغانستان خارج شود؟ کانون‌های خصوصی، بودجه نظامی آمریکا و طالبان
قسمت چهارم
اگر بخواهیم برای جنگ بیست ساله آمریکا در افغانستان بازنده و برنده‌ای قائل شویم، بازنده آن از همان آغاز مردم آمریکا بودند که مقرر بود در این سناریوی پیچیده تریلیون‌ها دلار از پولی که بابت مالیات به دولت فدرال می‌پردازند به جیب پیمانکاران پنتاگون و شرکای بریتانیایی و منطقه‌ای‌شان سرازیر شود. مردم افغانستان نیز بازنده بزرگ جنگ بودند که طی بیست سال مصائب فراوان را متحمل شدند. برنده این جنگ، و تنها برنده آن، همان کانون‌هایی بودند که از پروژه بیست ساله جنگ فوق سودهای عظیم تریلیون دلاری بردند.
ویلیام هارتُنگ، متخصص برجسته در زمینه نظامی‌گری و مؤلف کتاب «پیامبران جنگ: لاکهید مارتین و تکوین مجتمع نظامی- صنعتی» (٢٠١٠)، در آخرین مقاله خود، مورخ ١٣ سپتامبر ٢٠٢١ در وبسایت دانشگاه براون، ارقامی حیرت‌انگیز از مخارج آمریکا در جنگ افغانستان ارائه داد. او نوشت: از زمان شروع جنگ در افغانستان (٢٠٠١) پنتاگون بیش از ۱۴ تریلیون دلار هزینه کرده که یک سوم تا نیمی از آن به جیب پیمانکاران نظامی رفته است؛ یعنی ۴.۶ تا ۷ تریلیون دلار. بنوشته هارتنگ، بخش عمده این پیمان‌ها تنها با پنج کمپانی عظیم بوده است: لاکهید مارتین، بوئینگ، جنرال دینامیکز، رایتئون، و نورتروپ گرومن. هارتنگ می‌افزاید: مبلغ ۷۵ میلیارد دلاری که لاکهید مارتین فقط در سال مالی ۲۰۲۰ بابت قراردادهای خود از پنتاگون دریافت کرد ۱٫۵ برابر بیش از کل بودجه ۴۴ میلیارد دلاری وزارت خارجه و آژانس توسعه بین‌المللی USAID در همان سال بود.
بنوشته هارتُنگ، پیمانکاران نظامی پنتاگون در دو دهه گذشته ۲٫۵ میلیارد دلار برای لابی‌گری در کنگره آمریکا هزینه کردند بمنظور همراه کردن نمایندگان و سناتورها با طرح‌ها و اهدافشان. آنان سالیانه بیش از ۷۰۰ لابی‌گر در استخدام داشتند. تعداد اعضای دارای حق رأی در کنگره آمریکا ۵۳۵ نفر است یعنی برای هر عضو کنگره بیش از یک لابی‌گر کمپانی‌های تسلیحاتی در حال فعالیت بوده است.
کانون‌هایی که از جنگ افغانستان سودهایی چنین افسانه‌ای بردند، و فقط ۲٫۵ میلیارد دلار برای رام کردن کنگره هزینه کردند، آیا برای توجیه تداوم حضور نظامی آمریکا در افغانستان به محمل‌های بومی نیاز نداشتند؛ کسانی که با خرابکاری‌های خود علیه مواضع آمریکائیان برای سالیان سال خروج آنان را به تأخیر اندازند؟
عبدالله شهبازی ۲۴ شهریور ۱۴۰۰/ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۱
—- یادداشت حاضر تداوم بحث مفصلی است که از سه‌شنبه ١۶ شهریور ١۴٠٠/ ٧ سپتامبر ٢٠٢١ در یک گروه خصوصی تلگرامی مطرح کردم مشتمل بر نقد بعضی رفتارهای جاری در ایران در رابطه با طالبان.
