2022-05-20 13:03:35
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با انصاف نیوز گفت: زمانی که بافت دانشگاهی مهندسی شده است، توقعی از دانشگاه برای نقش آفرینی اجتماعی نباید داشت.
در کشور ما، دانشگاه به عنوان یک نهاد پیشرو و علمی دیده نمی‌شود. فرایند جذب هیئت علمی، فاقد شایسته سالاری و مملو از رانت‌های سیاسی و عقیدتی است. فضای دانشگاهی با ایجاد سهمیه‌های مختلف دانشجویی در حال مهندسی شدن است. کلان سیستم‌ها درصدد تحمیل خواست سیاسی و منافع جناحی و حاکمیتی خود به آکادمی هستند. روندهای جاری دانشگاه در خلاف جهت استقلال دانشگاه در حال طی شدن است.
نهادهای حاکمیتی باید به دانشگاه، نگاه حمایتی داشته باشند نه تحکمی! و بسترهای مادی را تأمین نمایند و مدیریت دانشگاه به دست اصحاب دانشگاه صورت بگیرد.
برخورد حاکمیت با خواست‌های مردمی چگونه است؟ زمانی که ما می‌بینیم دیالکتیکی بین فضای عمومی و حاکمیت شکل نمی‌گیرد و گره‌های اساسی وجود دارد ما نمی‌توانیم چشم انداز امیدوار کننده‌ای را پیش روی خرده سیستم‌ها ببینیم.
قدرت سیاسی گویی نسبت به نظر مردم آنچنان اعتنایی ندارد و قائل به دخیل کردن خرد جمعی در امور مختلف کشور نیست.
زمانی که یک وضعیت اجتماعی به بن بست می‌رسد بیانگر این است که مفروضات ما در رابطه با آن وضعیت اجتماعی اشتباه بوده است و آن چشم انداز و منظر زیر سؤال رفته است پس باید درصدد باز اندیشی مفروضات و طرح نظریات جدید و راه حل‌های جدید در رابطه با آن وضعیت اجتماعی باشیم، لذا مشکلات ما علی رغم گذر زمان پا برجا خواهد بود.
وقتی که نهاد قدرت عرصه سیاست را به آبروی خود گره می زند و وجه حیثیتی به سیاست می‌دهد سیالیت و باز اندیشی را محدود می‌کند.
تصمیمات مهم و اساسی که ارتباط تنگاتنگی با وضعیت عمومی مردم دارد به رأی و نظر مردم گذاشته شود و مردم احساس بکنند که نقش دارند و بدون واسطه می‌توانند اعمال نظر کنند.
قانون اساسی ما به عنوان میثاق ملی ما، اصلی را به عنوان رجوع به افکار عمومی و همه پرسی در اصل ۵۹ تعبیه کرده است. زمانی که برخی مسائل اینقدر کلیدی هستند که با سرنوشت اقتصادی و سیاسی و مدیریتی کشور پیوند می‌خورند باید به رأی عمومی مردم مراجعه کرد.
در حوزه سیاست خارجه یا جایگاه دولت در تعیین سیاست‌های کلان، مردم معترض‌اند که فضا به گونه‌ای ترتیب داده می‌شود که فقط یک نوع نگاه فرصت حضور در عرصه سیاست گذاری کلان دارد. در این دو مبحث به نظر من برای برون رفت از وضعیت موجود و جلب نظر مردم باید به آرای آنان مراجعه کرد.
توجه صرف به پوشش و تحمیل نوع خاصی از پوشش به دانشجویان یک حرکت قشری گری است که با سنت حسنه پیامبر(ص) و نوع نگاه اولیای الهی همراستا نیست.
قشری گری شاید موقتاً مظاهر اسلامی را حفظ کند اما ارزش‌های اساسی را از درون می‌خشکاند.
از منظر نتایج هم قشری گری در دانشگاه و جامعه خطر افزون یافتن ریا و نفاق و دو رویی را افزایش می‌دهد. این ضد ارزش‌ها برای جامعه ما فاجعه آمیز است و از بنیاد، ارزش‌های اساسی دینی را تهدید می‌کند.
رویکرد قشری گری محدود به پوشش هم نیست و در حوزه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی و سیاسی از جانب متولیان امر در حال انجام است.
زمانی که در حوزه ارزش‌های دینی ما از ابزار انتظامی و تحکمی به جای گفتگو، مباحثه و خرد جمعی و احترام به عقاید و دیدگاه‌های مختلف استفاده شود فاجعه به وجود می‌آید.
خشونت‌هایی که از جانب عوامل دانشگاه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران اعمال شد محکوم است.
برخی نمی‌دانند که در فضای دانشگاهی حضور دارند و مدیریت یک دانشگاه یا دانشکده در سطح دانشگاه تهران در دستان آن‌ها است.
امر به معروف و نهی از منکر در سنت دینی ما مخاطب اول آن حکومت و فساد و منکرات سیستماتیک حکومتی بوده است.
@anjomaneslami_org
http://www.ensafnews.com/347002/دبیر-انجمن-تهران-بافت-دانشگاهی-مهندسی/
166 views10:03
ا
