«یه خبر خوب برات دارم» چقدر دلم تنگ شده برای شنیدن این جمله، ب | دو راهی
«یه خبر خوب برات دارم» چقدر دلم تنگ شده برای شنیدن این جمله، برای ذوق کردن و کوچیدنِ پرنده‌ی کنجکاو افکارم به هزاران وادیِ خوشبختی. برای مور مور شدن مویرگ‌های قلبم از حسِ سرخوشیِ آنی برای حل یک معمای مطرح شده‌ی شیرین؛ که یعنی چه اتفاق خوبی می‌تواند افتاده‌باشد؟ یعنی چه مشکلی حل شده، چه کسی در راهِ آمدن است یا کدام عاشق به معشوقه‌اش رسیده؟ مهم نیست خبر خوب چه باشد، دلم لک زده برای شنیدن این جمله، برای اینکه کسی را ملاقات کنم که ناقل انرژی‌های خوب باشد. که زل بزند به چشم‌های آدم و گستاخانه مژدگانی بخواهد و لحظه‌ی ذوق‌‌زدگیِ دلچسبِ قبل از افشای خبر را مثل یک پیتزای داغ و پر پنیر، کِش‌دار کند. چقدر دلم لک‌زده برای اینکه مخاطب یک خبر درست و حسابی و خوب باشم. که ذوق کنم از شنیدن چیزی، که از روایت حادثه یا رویدادی نترسم.
