اکثرا همه دوست داریم کچل کنیم،حتی خانوم ها. اما بیشتر از حرف م | کچل
اکثرا همه دوست داریم کچل کنیم،حتی خانوم ها. اما بیشتر از حرف مردم میترسیم و میگیم
اگه بگن زشت شدی چی؟
اگه مسخره کنن چی؟
اگه قضاوتت کنن چی؟
شایدم خودمون خجالت بکشیم.در صورتی که کچل کردن هیچ خجالت و یا ناراحتی نداره.
موهاتو از ته میتراشی و به بهترین لذت میرسی و دوست داری هر روز موهات بلند بشه و دوباره کچل کنی.
اگه حرف مردم برات مهمه بدون که اصلا مردم راجع به تو فکر نمیکنن و مسلما به هیچ جایی تو زندگی نمیرسی و هیچ لذتی از زندگیت نمیبری.
تو کچل کردن یه نوع شجاعته که هر کسی اونو نداره.
معمولا کسایی که با کچل کردن راحتن و راحت انجامش میدن ادمای چالش پذیر تری هستن و ترس از باخت ندارن.
کسایی هم هستن که فتیش کچل کردن دارن. یعنی نه تنها با کچل کردن لذت میبرن، حتی دوست دارن مثلا با سر نصفه تراشیده شده یا قسمتی از سر تراشیده شده یا مدل خروسی برن بیرون و اون مدل مو یه نوع ارضا برای اونها هست.
من خودم به شخصه دوست دارم موهام بلند بشه تا زیر گوشام برسه بعد با ماشین دستی سرمو بتراشم. یا مثلا یه طرف سرمو تیغ بزنم. یه بار بالای سرمو یه بار کنار سرم. یه بار پشت سرم. یه بار کل سرمو بتراشم پشت سرمو بلند بزارم بمونه. خیلی دوست دارم و بیشتر تو خونه تجربش میکنم.
موقع کچل کردنم معمولا دوست دارم یه نفر باشه مثل خودم لذت ببریم هردو از کچل کردن. اون منو کچل کنه منم اونو.
از موی بلند تا کچل کردن کامل چند روزی از خونه بیرون نرم و انواع فانتزی هایی که دارم رو روی سرم پیاده کنم.
اینجوری به ارضای روحی میرسم.
البته این هم یادمون نره که کسایی که به کچل کردن علاقه دارن سربازی بهترین موقعیته براشون.
به مدت دو سال هر دو ماه یه سه ماه یکبار سرتو از ته بتراشی.فرصتیه که هیچ وقت پیدا نمیشه.
اما بیشتر بحث خودم روی فتیش کچل کردن هست.درسته که یه نوع انحراف جنسیه اما لذت خاصی هست که ادامه داره و هیچ وقت از انجامش پشیمون نمیشم.
خیلی سعی کردم یکی مثل خودم پیدا کنم اما خب کمتر کسی پیدا میشه که چنین علایقی داشته باشه.
