8477. Имом Бухорий раҳимаҳуллоҳ ҳикоя қиладилар: “Марв фуқаҳоларининг дарсларига қатнашиб юрган чоғимда ёш йигитча эдим. Дарсга келган вақтимда уларга салом беришга ҳам тортинар эдим. Бир куни Марвлик устозлардан бири: – Бугун қанча ёздинг, – деб қолди. – Икки дона ҳадис, – дедим хижолат бўлиб. Йиғиндагилар хохолаб кулиб юборишди. Уларнинг ичидаги бир кекса эса: «Кулманглар. Эҳтимол, кун келиб у сизларнинг устингиздан кулар», деди”. «Сияру аъламун нубала» китобидан. @arabicuz 114 views17:01
