کُرنشی در پیشگاه یک «والنتاین» خودی حمید آرش آزاد
عارفان راستین، از ابوسعید ابیالخیر گرفته تا مولوی و شیخشهابالدین سهروردی و دیگران «عشق» را نخستین آفریدهی حضرت باریتعالی شناخته و اصولاً اصلیترین هدف از آفرینش هستی را ایجاد عشق و زنده نگاه داشتن آن از ازل تا ابد دانستهاند.
اینان، آن «امانت» را که دشتها، کوهها، اقیانوسها، آسمانها و حتی ملایک خود را در کشیدن بار آن ناتوان دیدهاند و تنها انسان شایستگیاش را داشته است، همان «عشق» میدانند و «بلی» گفتن انسان در پاسخ به پرسش «أَلَستُ بِربّکُم» را همان تعهد در پذیرایی «عشق» و ادامه دادن «وفا» تعبیر و تفسیر کردهاند.
در کانون پاک خانوادهها نیز «عشق» به سان چراغی مقدس و آتشکدهای همیشه روشنایی آفرین و هستیبخش است که دلها را جاودانه روشن، گرم و بهاری میکند و اهریمن بیوفایی، خیانت و ناراستی را به نابودی مطلق میکشاند.
https://telegram.me/HamidArashAzad
ادامه متن را در لینک زیر بخوانید
http://www.bamdadetabriz.ir/?p=7149