وقتی حرف می‌زنم مرگ در من حرف می‌زند. کلام من هشداری است مبنی | سعید هلیچی
وقتی حرف می‌زنم مرگ در من حرف می‌زند. کلام من هشداری است مبنی بر اینکه مرگ، در همین لحظه، در دنیا رها شده است و ناگهان، میان من که سخن می‌گویم و هستنده‌ای که فرامی‌خوانم سر برآورده است: مرگ بین ماست، مانند فاصله‌ای که از هم جدایمان می‌کند، اما این فاصله همچنین آن چیزی است که مانع از جدا شدنمان می‌شود، زیرا شرایط هر تفاهمی در او هست. تنها مرگ است که به من امکان می‌دهد تا آنچه را مایلم به‌دست بیاورم دریابم؛ مرگ در کلمات است و تنها امکان معنای آنهاست. بدون مرگ، همه‌چیز در پوچی و در نیستی فرو می‌ریخت.
