2022-07-18 17:23:32
برنامه عمرانی دوم از ۱ مهرماه ۱۳۳۵ تا یکم مهرماه ۱۳۴۱ خورشیدی
میانگین رشد اقتصادی سالانه طی برنامه عمرانی دوم ۱۰.۷ درصد بود.
در مجموع در رشد متوسط ۱۰.۷ درصدی برنامه عمرانی دوم، بخش نفت با متوسط سهم رشد ۵.۵ درصدی عامل اصلی رشد اقتصاد بوده است. پس از آن بخش خدمات، با میانگین سهم از رشد ۴.۳ درصد در رتبه دوم قرار دارد.
در دوره ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۶ متوسط نرخ تورم به ۵ درصد بالغ گردید – البته باتوجه به گسترش شدید تقاضا مقدار قابل توجهی نبوده است – که دلیل آن انتقال فشار تقاضا به خارج، از طریق واردات بوده است.
اما از سال ۱۳۳۷ به بعد وضعیت ارزی کشور متفاوت میشود و میزان ذخایر ارزی کشور به شدت کاهش مییابد. در سال ۱۳۳۷ کشور نزدیک به ۵۰ میلیون دلار از ذخایر ارزی خود را از دست داد.
وضعیت نامناسب ارزی در سالهای بعد از ۱۳۳۷ به خوبی در وضعیت تورم کشور نمایان است، بهطوریکه سال ۱۳۳۸ تورم به نزدیک ۱۳ درصد رسید. دلیل تغییر وضعیت ارزی کشور در طرف پرداختهای ارزی بوده است.
در این ارتباط دو عامل اصلی را برای تغییر در وضعیت ارزی کشور از سال ۱۳۳۷ به بعد میتوان برشمرد.
برنامهریزی در ایران ۱۳۵۶-۱۳۱۶: تحلیلی تاریخی با تمرکز بر تحولات نقش و جایگاه سازمان برنامه و بودجه، مسعود نیلی و محسن کریمی، تهران، نشر نی، ۱۳۹۶، ص ۱۳۱-۱۱۹
#برنامهریزی_در_ایران
#تاریخ_مشروطه
#پهلوی
@HistoryofIran_Official
343 views14:23