https://telegram.me/iranitebb روزه داری عامل پیشگیری از تمامی | طب ايرانی
https://telegram.me/iranitebb
روزه داری عامل پیشگیری از تمامی بیماری‌ها:
بنابراین روزه داری عاملی مهم در پیشگیری از تمامی بیماری‌ها از جمله سرطان، سکته، نسیان، رعشه( پارکینسون)، ام.اس و انواع بیماری‌های صعب‌العلاج به حساب می‌آید و تا سال بعد بدن انسان را از کلیه بیماری‌ها بیمه می‌کند. عامل اصلی بروز بیماری‌های خطرناک تکاثف شدید خون و رسوب گذارای مواد فاسد ردیه در عروق و در آوندهای گوناگون بدن می‌باشد که روزه داری با استفاده از مزاج گرم و خشک به بهترین شکل ممکن تمامی تکاثف‌ها و آلودگی‌ها را در بدن می‌سوزاند.
مزاج گرم و خشک؛ مزاج ویژه ماه مبارک است که بهتر است کیفیات آن را بهتر بشناسیم تا بهتر بتوانیم در این ماه پر برکت از آن استفاده کنیم.
ماه مبارک رمضان برای اکثریت افرادی که دارای مزاج رطوبی چه سرد و چه گرم هستند فوائد بی‌شماری خواهد داشت؛ اما برای صاحبان مزاج گرم و خشک و سرد و خشک تا حدودی که خارج از اعتدال نباشد فائده مند است و اگر از اعتدال خارج گردد زیان‌هایی را ببار می‌آورد.
به همین دلیل است که توصیه‌های پیامبر اکرم«ص» که واضع و مخترع روزه‌داری با تکیه بر فرامین وحی است و سایر ائمه معصومین(س) و بعد از آنان دانشمندان و فقهای دین وارد عمل شده و به امت مسلمان می‌آموزند که چگونه در ماه مبارک رمضان رفتار کنند که نه تنها زیانی متوجه روزه داران نشود بلکه بهترین استفاده را نیز از آن ببرند. اگر بپذیریم که مزاج ویژه ماه مبارک رمضان گرم و خشک است چه دستوراتی برای تغذیه در این ماه مفید خواهد بود. اگر بخواهیم ساده اندیشی کنیم بلافاصله این معنی در ذهن متبادر می‌شود که مزاج مقابل یعنی سرد و تر را به عنوان دستور غذایی در ماه مبارک رمضان باید برگزید. اما دستورات عملی ائمه نشان می‌دهد موضوع دیگری در کار است والا هرگز نمی‌فرمودند خرما بخورید و با خرما افطار خود را باز نمایید.
توجه داشته باشیم که مزاج گرم و خشک با آتشی که می‌افروزد بسیاری از مواد غذایی قندی را نابود می‌کند. در نتیجه ضعف بر روزه‌دار غلبه می‌کند پس مصرف مواد گرم و شیرینی در این ماه لازم است، اما این به معنای غلبه سردی نیست.
نکته دیگر مقایسه میزان نقش آفرینی گرمی به تنهایی بیشتر است یا خشکی؟ در حالی که این دو مزاج که یکی فاعله و دیگر منفعله می‌باشند، پا به پای هم و موازی یکدیگر و وابسته به هم عمل می‌کنند. از نقطه نظر دانش تغذیه در ماه مذکور نقش خشکی اندکی بارزتر از گرمی به نظر می‌رسد. بنابراین صاحبان مزاج‌های خشک و لاغر اندام‌ها و بیماران پوستی که دارای اگزما یا کهیر و بیماری‌های التهابی هستند بیشتر باید مراقب رفتار تغذیه‌ای خود در این ماه باشند. بیماری‌های خود ایمنی(آتوایمیون) یا به تعبیر ما حساسیتی از زمره مزاج‌های گرم و خشک یا سرد و خشک هستند که در صورت عدم اعتدال مزاجی با مزاج ماه رمضان درگیری و مشکل پیدا خواهند کرد.
بهتر است برای تبیین نسبی موارد مصرف غذایی، مزاج‌های تر و خشک هر کدام جداگانه ذکر شود و توصیه‌های غذایی لازم را مطرح کنیم.
