به مناسبت ۲۳ ذی‌قعده، روز زیارتی حضرت امام علی بن موسی الرضا ع | موسسه جلوه نور علوی
به مناسبت ۲۳ ذی‌قعده، روز زیارتی حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه‌السلام:
در روایات آمده که هرگاه به یکی از مشاهد حضرات ائمه(ع) مشرف می‌شوید، ابتدا که وارد حریم می‌شوید ۳۳ بار تکبیر بگویید. سپس وقتی که هنوز وارد فضای روضه نشده‌اید و ضریح را مشاهده نکرده‌اید، چند قدم در مسیر به سمت روضه منوره جلوتر بروید و باز هم ۳۳ بار تکبیر بگویید. سپس وقتی که چشمتان به ضریح افتاد، بایستید و ۳۴ بار تکبیر بگویید.
درباره دلیل این مطلب، هم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان بیان فرموده‌اند و هم استاد نقل می‌فرمودند که برخی از مضامین زیارات ما آن قدر بلند است که برای مردم عوام شبهه غلو پیش می‌آید که نکند ائمه(ع) خدا هستند و ما نمیدانیم! لذا دستور آمده که تکبیر بگوید که شبهه غلو پیش نیاید. این یک منظر از مطلب است.
اما از یک منظر دیگر می‌توان گفت که عبد باید خشوع و رقت قلب پیدا کند تا به محضر مولایش وارد شود لذا استاد می فرمودند: انسان زود شروع به خواندن زیارت‌نامه نکند؛ مانند اینکه مهمان بر شخص بسیار بزرگی وارد شود و زود سخن را آغاز کند که این خلاف ادب است؛ بلکه باید کمی تأمل کند و حریم ادب را رعایت نماید، محضر را درک کند و خودش را کمی جمع و جور کند و بعد ابراز ارادت کند.
همان طور که در خطبات اولیاء(ع) بسیار آمده که ابتدا با حمد شروع می‌کردند که من گواهی می‌دهم که... و مقامات ایشان را بیان می‌نمودند و بعد درخواست‌های خود را مطرح می‌کردند.
لذا انسان باید خود را دریابد که در مشهد کدام امام است و معرفت به مقام امام داشته باشد.
و همه اینها مقدمه است برای رقت قلب؛ و زمانی که انسان دریافت که آرام آرام گویی قلبش دارد انس می‌گیرد و قلبش رقیق می‌گردد، آن گاه آرام آرام شروع به سخن کند.
