به ناتوانی جسمانی سالخوردگان منگر، به تجارب آنان بنگربرگ هایِ زردِ او خود کَی تهی ست؟
این نشانِ پختگیّ و کاملی ست
برگِ زردِ ریش و آن مویِ سپید
بهرِ عقلِ پخته می آرَد نوید
برگ هایِ نو رسیده سبزفام
شد نشانِ آنکه آن میوه است خام
برگِ بی برگی نشانِ عارفی ست
زردیِ زر، سرخ رُوییّ صارفی ست
شرح جامع مثنوی معنوی/دفتر چهارم/2052 - 2055
