حسادت ناشی از چیست؟ ناشی از این است که ما آنطور که هستیم خو | عرفان و خودشناسی
حسادت ناشی از چیست؟
ناشی از این است که ما آنطور که هستیم خود را قبول نداریم همیشه در حال مقایسه خود با دیگران هستیم. می خواهیم با عالم و آدم رقابت کنیم. برای چه؟ دیگران به ما چه مربوطند. چرا سر در کار خود نمی گیریم؟ چرا بخشی از انرژی خود را این گونه می سوزانیم؟ قدری بخود بیاییم. مگر ما با خود دشمنیم؟ این روند مخرب و ساختگی را در خود تشخیص بدهیم. همین شناخت کافی است. وقتی این شناخت را پیدا نمی کنیم، در واقع خود را به دو بخش تقسیم کرده ایم یکی آنچه هست که تلاش خود را هم می کند ولی هیچ وقت از آنچه هست راضی نیست و دیگری منتقد آنچه هست، است. مدام به بخش دیگر سرکوفت می زند. او را ملامت می کند. شماتت می کند. غرغر می کند. همه تقصیرها را باصطلاح به گردن او می اندازد. انرژی او را می گیرد. یعنی انرژی ارگانیسم را می گیرد. انرژی خود را می گیرد. خب حاصل این دوگانگی چه می شود؟ احساس ناکامی و حرمان. احساس اندوه و عقب ماندن. در واقع خود ما دشمن خودمان هستیم. این طور نیست. زندگی یعنی مسئله و مشکل و پیدا کردن راه حل برای این مشکلات کودک از وقت تولد با همین مسایل و مشکلات روبروست یک وقت مادر و پدر هستند و کمک می کنند وقتی بچه روی پای خود ایستاد دیگر باید یاد بگیرد که چطور راه برود و از جان و سلامتی خود محافظت کند. این روش طبیعت است، با هزینه دیگران که نمی شود همیشه زندگی کرد. این شیوه زندگی در ماندگی است. هر جا باشی دغدغه های خاص خود را داری. از این روست که ما به اطلاعات و مهارت ها در زندگی نیاز داریم. پس لازم است که فلسفه درست زندگی را بشناسیم. در غیر این صورت مدام باید حرص بخوریم. گاهی دوران کودکی معضل زندگی ما می شود. کودکی که هیچ وقت خواسته هایش تامین نشده، و همیشه با داد و فریاد و خشم به خواست های حداقلی خود رسیده، در بزرگسالی هم درست مثل کودکان رفتار می کند. یعنی انتظار دارد دیگران خواست او را برآورده سازند وقتی نمی شود از دیگران می رنجد و یا با دیگران درگیر می شود و همین درگیری بیشتر او را منزوی می کند، عاقبت این انزوا چه می شود؟ چه کسی بجز خود او باید به دادش برسد؟ رفته رفته فقط نکته های سیاه زندگی دیگران را می بیند. آنهم به زعم خود و آنها را بزرگ نمایی می کند تا از دیگران کناره بگیرد. دیگران را بکوبد. نظریه بدبینانه و مغرضانه خود را اثبات کند. حاصل این کناره گیری چیست؟ غم و اندوه و افسردگی و بی حالی و خستگی و رخوت و فتور و درنهایت بدبینی نسبت به زندگی و سرانجام رو به انهدام رفتن. خب چرا باید این راه را برویم؟ با واقعیت ها زندگی می کنیم و خوب هم زندگی می کنیم. یعنی با آنچه هست.
