عارف راستین، عاشق نعمت دهنده است نه نعمت
عشقِ نان بينان، غذای عاشق است
بندِ هستی نیست هر کو صادق است
عاشقان را کار نبود با وجود
عاشقان را هست بی سرمایه سود
بال نی و گِرِد عاَلم می برند
دست نی و گُو زمیدان می برند
آن فقیری کو زمعنی بوی يافت
دست ببُریده همی زنبیل یافت
عاشقان اندر عدم خیمه زدند
چون عدم، یک رنگ و نفسِ واحدند
شرح جامع مثنوی معنوی/دفتر سوم 3020 - 3024
