توفیق هدایت یافتن انسان، از خداست
ما همه نَفسی و نَفسی می زنیم
گر نخوانی، ما همه آهَرمَنیم
ز آن ز آهَرمَن رهیدستیم ما
که خریدی جانِ ما را از عَمی
تو عصا کش، هر که را که زندگیست
بی عصا و بی عصا کش کور کیست؟
غیر تو هرچه خوش است و ناخوش است
آدمی سوز است و عینِ آتش است
هر که را آتش پناه و پُشت شد
هم مَجوسی گشت و هم زَردُشت شد
کُلّ شَی ما خَلاَلله باطِلُ
اِنّ فَضلَ اللهِ غَيم هاطِلُ
شرح جامع مثنوی معنوی/دفتر اول 3919 - 3923
