کسی که می خواهد دیگران را راضی کند، نسبت به خود بی توجه است و | عرفان و خودشناسی
کسی که می خواهد دیگران را راضی کند، نسبت به خود بی توجه است و از آنجا که به خودش اهمیتی نمی دهد، منتظر می شود تا دیگران از او مراقبت کنند. چنین شخصی خود را شایسته بیان نیازهایش نمی داند. البته هنگامی که نیازهایش بر آورده نمی شوند، می رنجد. او احساس می کند پاسخی برای فداکاری هایش یا به بیان دیگر، اجبار او به محبت به دیگران، دریافت نمی کند. از سویی دیگر، هنگامی که دیگران به او محبت می کنند، نمی تواند بپذیرد. او نمی تواند به دیگران اجازه دهد به او مهربانی کنند، زیرا باور نمی کند که آن ها دلشان می خواهد محبت کنند. او احساس بی ارزشی می کند و این احساس سبب می شود محبت دیگران را باور نکند و در مورد افرادی که به او مهربانی می کنند، دچار تردید شود که شاید آن ها در واقع در پی منفعتی باشند. او نمی تواند مهر و توجه دیگران را بپذیرد، زیرا این وضعیت در چارچوب تصویری که از خودش ساخته است، نمی گنجد.
