آدم خسیس فقط حرص جمع کردن مال و اموال را ندارد، بلکه او کلمات، | عرفان و خودشناسی
آدم خسیس فقط حرص جمع کردن مال و اموال را ندارد، بلکه او کلمات، احساسات و افکارش را هم پس انداز میکند. او دوست ندارد انرژی خود را برای تفکری یا احساسی خرج کند، چون برای انجام وظایف ضروری و غیرقابل اجتناب زندگی به آن نیاز دارد. او در مورد غم و شادی دیگران و حتی خودش، خونسرد و بی تفاوت است و چون توانائی کسب تجربه های جدید و زنده را ندارد، خاطرات گذشته را جانشین واقعیت های کنونی می کند و دائما از گذشته حرف می زند. این خاطرات هم برای او در حکم دارایی های ارزشمندی هستند و اغلب به شکلی با آنها برخورد می کند که انگار پول، گله یا سهام خود را می شمرد. در واقع، مرور خاطرات و تجربه های گذشته تنها شیوه ای است که او می تواند از طریق آن، به تجربه های خود دست پیدا کند. او کم احساس می کند، اما در عین حال احساساتی (سانتی مانتال) هم هست. منظور من از احساساتی یعنی «احساسات بازی»، فکر درباره احساسات و رویاهای روزانه که همه اینها با احساس کردن احساسات خیلی فرق دارند. این یک واقعیت محرز و آشکار است که بسیاری از آدم های سرد، بخیل و حتی ظالم - و هر سه با هم - که ذره ای نسبت به رنج های حقیقی انسان ها واکنش نشان نمی دهند، به هنگام تماشای یک فیلم سینمائی که یکی از قصه های غمبار زمان طفولیت را به یادشان می آورد و با در رؤیاهای روزانه شان به آن فکر کرده اند، مثل ابر بهاری اشک می ریزند!
