تصاویر ذهنی چه بلایی سر انسان می آورد؟ انسان هویت فکری یک ن | عرفان و خودشناسی
تصاویر ذهنی چه بلایی سر انسان می آورد؟
انسان هویت فکری یک نفر نیست، صد تصویر است بصورت صد نفر، و هر یک از صد نفر تنها دربند حیات خودش است. هر تصویر انسان را وادار به کاری می کند که مقتضی تداوم حیات خودش است و کاری به بقیه ندارد. این جریان منجر به «تک بینی» و «گسسته» بینی می شود. انسانی که به حکم تصاوير منفرد عمل می کند متوجه معنا و ارتباط رفتار خود نیست؛ از درک ارتباطات عاجز است. چون تصاویر از خارج بر ذهن تحمیل شده و بصورت بیگانه ای در ذهن نشسته اند و بصورت مکانیکی و ماشینی عمل می کنند. نه از روی ادراک و توجه انسان نمی فهمد که چه می خواهد و چه می کند. انسان اسیر یک ماشین است و ماشین فاقد روح و ادراک است. آنچه را تو ادراک و آگاهی نسبت به رفتارهای خود تصور می کنی، حساسیت و گوش به زنگ بودن تصويرها است برای اینکه ببینند تصویرهای دیگر چه می کنند تا به آنها نق بزنند، سراسر زندگی ما در نق زدن یک تصویر به تصویر دیگر می گذرد. تو معنای رفتار خود را نمی فهمی؛ این تصويرها هستند که بر رفتار تو تعبیر و برچسب می گذارند؛ و تو این تعبير و برچسب ها را به حساب شناخت و درک معنای رفتار خود می گذاری، فعل و انفعال ذهنی ای که صورت می گیرد درک و شناخت نیست، بلكه تعبير ملامت آمیز یک تصویر از تصویر دیگر است، در نفس تعبير، بازخواست و ملامت و نق زدن و نارضایی تصاویر نسبت به یکدیگر نهفته است. آنچه را تو عبارت از خوداشعاری فرض می کنی در حقیقت حرکت ذهن در ملامت است؛ نه خوداشعاری. تو وقتی می گویی من آدم بی عرضه ای هستم - یعنی نسبت به بی عرضگی خود شناخت و اشعار دارم - آنچه واقعأ صورت می گیرد ملامت یک تصویر است از یک رفتار بنابراین تا وقتی نسبت به هستی روانی خود اشعار داری، ذهنت در ملامت، ملالت، نارضایی، نفرت، حسرت، نق زدن و نکوهش می غلتد و پیش می رود. هر نوع خوداشعاری" عين ملالت و خشم و نفرت و نارضایی است. "پیر بلخ میگوید "پس تو حیران باش بی لا و بلی“. منظورش این است که خود را نه چنين بشناس و نه چنان. تنها در این صورت است که از رنج و ملالت "هستی" فارغ شده ای؛ تنها در این صورت است که از زنجیر ملامت و نکوهش آزاد گشته ای.
