چرا در خود فرو می رویم؟ خدا جایی نیست، او هم اکنون اینجاست. | عرفان و خودشناسی
چرا در خود فرو می رویم؟
خدا جایی نیست، او هم اکنون اینجاست. این شمایید که نیستید
اگر هدفی در زندگیتان مشخص کنید، گم نخواهید شد. در هرکس تمایلاتی وجود دارد. کارما تأثیراتی در شما می گذارد و شما را همچون موج به این سمت و آن سمت سوق می دهد. هرگز تلاش نکنید با نفس خود بجنگید. اگر سعی کنید با آن بجنگید، اگر آن را خرد کنید، اگر خونش را بریزید، با هر قطره، صد یا هزاران نفس بر خواهد خواست. نکته در جنگیدن با نفس نیست، باید نفس را کنترل و امیالتان را تربیت کنید تا در مسیر درست جاری شوند، نکته دقیقا در همین جاست. اشتیاق، بالاترین حس در زندگی است. وقتی عصبانی هستید نمی توانید عشق بورزید، نمی توانید ناگهان عصبانیت خود را به عشق تبدیل کنید، اما خود عصبانیت می تواند هدایت شود. عصبانیت انرژی عظیمی است، این انرژی عظیم را در مسیر درست هدایت کنید. همه احساسات دارای انرژی هستند. احساس و تفکر اگر در یک مسیر متمرکز شوند، نتایج بسیار مطلوبی حاصل می گردد و اتفاقات خوبی روی خواهد داد. وقتی می دانید چیزی والاتر وجود دارد، می خواهید به آن دست یابید. همیشه به شما گفته اند: «یک پرنده در دست، ارزشمندتر از دوتا در بوته زار است.» آنچه الان اینجاست بهتر از چیزی است که جایی دگر است. چیزی که نیاز است درک کنید و جایی دیگر نیست، تمامش اینجاست. خدا جایی دیگر نیست، او هم اکنون اینجاست، این شمایید که نیستید. مسئله همین است. خیلی سخت نیست، اما یقینا آسان هم نیست. حرکت کردن از اینجا از جایی که هم اکنون هستید به بی نهایت، بسیار ساده است، بدانید گاهی فقط «ساده »لازم است و نه ضرورتا «آسان». این زیرکانه و خوشایندترین هدف است. مگر اینکه کل انرژی زندگی تان را صرف چیزی کنید که حاصلی نداشته باشد. به این صورت آنچه می خواهید حاصل نخواهد شد. با درخواست های توأم با تردید، خدا هرگز نمی آید. با افکار غیر شفاف، تشخیص هرگز روی نمی دهد. باید همه چیز مشخص باشد تا در یک لحظه اتفاق افتد. لازم نیست سال ها طول بکشد. اگر خودتان را به اندازه کافی پرشور و آماده کنید، فقط یک لحظه است که پس از آن، زندگی برکت می یابد. به سادگی زندگی را ادامه دهید، به هر روشی که می خواهید در هر مسیری که انتخاب می کنید؛ اما بدون خلق یک هدف شفاف و مشخص، ادامه دادن یعنی کاری بیهوده و عبث.
