برای بیشتر امور زندگی نیاز به زمان داری: برای یادگیری یک هنر تازه، ساختن خانه، متخصص شدن، چای درست کردن و غیره نیـاز بـه زمان داری. اما برای اصلی ترین مورد زندگی، تنها موردی که واقعاً مهم است، یعنی خودشناسی، زمان اهمیتی ندارد. خودشناسی یعنی شناخت آن که در ورای «خود» سطحی ـ ورای نام، شکل جسمانی، پیشینه و داستانت ـ چه کسی هستی.
نمی توانی خودت را در گذشته یا آینده بیابی. تنها مکانی که می توانی خودت را بیابی در حال است.
رهروان معنوی در پی خودشناسی و روشن بینی به آینده چشـم می دوزند. رهرو بودن این معنای ضمنی را در بر دارد که نیـاز بـه آینده داری. اگر اعتقاد تو این است، برایت واقعیت پیدا خواهد کرد. به زمان نیاز خواهی داشت تا آنگاه که دریابی برای آن که کسی که هستی، باشی، نیازی به زمان نداری.
اکهارت تله
سکون سخن می گوید
ص 45
