در جـهـان نـو، خشنودی، بـه عنـوان نیروی محرک انسان ها در انـجـ | عرفان و خودشناسی
در جـهـان نـو، خشنودی، بـه عنـوان نیروی محرک انسان ها در انـجـام کـار، جایگزیـن احسـاس كـمـبـود می شـود. احسـاس كـمـبـود، از ایـن تـوهـم مـنـيـت پدید می آیـد کـه شـما، جزیی جدا هستید و با نیرویی کـه دسـت انـدر کـار هـمـه آفرینش است، هیچ ارتباطی ندارید؛ در حالی کـه شـما از طریق خشنودی، بـه نیـروی خلاق جـهـان وصـل می شـوید. اگر بتوانید از کاری کـه هـم اکـنـون انـجـام می دهید خشنود باشید، گسترش و تغییر مثبـت در لایه بیرونی، به احتمال بیش تری در زندگی تان آشکار می شـود تا وقتی که منتظر تغییری باشید تا بتوانید از کـارتـان لـذت ببرید. وقتـے شـما، لحظـة حـال را بـه جـای گذشته و آینده، نقطـة تـمركـز زندگی تـان قـرار می دهید، توان شـما در خشنودی از کاری که می کنید و هـمـراه آن، کیفیت زندگی تان، بـه طور چشم گیری افزایش می یابد. شـادی، از کاری که شما انجام می دهید برنمی خیزد، بلکه از ژرفا وجودتـان بـه کاری که انجام می دهید و در نتیجـه بـه ایـن جهـان جـاری می شـود.
