بذر ها اراده ها چه چیزی اراده انسان را تعیین می کند؟ چرا بر | عرفان و خودشناسی
بذر ها اراده ها
چه چیزی اراده انسان را تعیین می کند؟ چرا برخی افراد بیش تر از روی حس فرا گیری و برخی دیگر بیش تر از روی انحصار طلبی عمل می کنند؟ اگر به دقت به این مسئله نگاه کنید، خواهید دید که اراده اساساً توسط این باور شما شکل می گیرد که شما یک موجود جدای از بقیه و یک فرد هستید. به بیان دیگر، این تعیین هویت شما با فردیت است که اراده ی شما را تعیین می کند. واژه عملی در این جا، تعیین هویت است. اگر هویت شما به این حس جدایی گره نخورده بود، کارما انباشته نمیکردید. اگر تعیین هویت شما کلا فراگیر باشد، این می تواند پایان چرخه کار مایی باشد! متأسفانه، تعیین هویت افراد با مفاهیم ریزی از فردیت، باعث می شود تا آن ها به صورت انتخابی درگیر دنیا شـوند، نه فراگیر. نوسان بی پایان دوست داشتن و دوست نداشتن، جذب و دفع و حس جدایی، آن ها را سخت تر می کند. با گذشت زمان، دوست داشتن ها و دوست نداشتن ها، به شخصیت تبدیل شده و کار ما بیش تری تولید میکند. فردیت به جای یک مزیت به یک زندان تبدیل می شود. آموزه های گاتامـا بـودا در این موضـوع -تأكيـد او بر بی خواسته بودن به طـور مشخص- متأسفانه توسط افراد زیادی مورد سوء تعبیر قرار گرفته و تحریف شده است. او یک مرد فوق العاده باهوش بود که به خوبی می دانست بدون خواسته، هستی نمی تواند وجود داشته باشد. آن چه او مورد اشاره قرار می داد، اهمیت عمل کردن در وضعیت رضایت درونی بود تا اشتیاق وافر درونی. با دستیابی به این وضعیت، زندگی شما به تجلی خیر و برکت تبدیل می شود، نه دنبال کردن آن. خواستهی شما از بین نمی رود، بلکه آگاه می شود. خواسته ی شما دیگر سوختی ناآگاهانه برای هویت شخصیتان نمی شود. ابزاری آگاهانه است که به وسیله آن عمل می کنید. اکنـون، به بهروزی کل سیاره می اندیشید. بنابراین، معمای این مسئله، تعیین هویت با خواسته هایتان است. وقتی دیگر با خواسته هایتان تعیین هویت نمی شوید، وقتی فاصله ای بین شما و ذهنتان وجود دارد، به سادگی آن چه برای این لحظه و این موقعیت لازم است، انجام می دهید. یاد می گیرید با خواسته هایتان بازی کنید. خواسته ها دیگر درباره «شما» نیستند. اکنون اسارت کار مایی شما کاملا ناپدید می شود. چگونه می توان هویت خود را از خواسته ها جدا کرد؟ چگونه می شود خواسته بدون فردیت و نیت بدون هویت وجود داشته باشد؟ منطق آن ساده است: فردیت یک افسانه است. این یک ایده است، نه یک واقعیت وجودی. ما از روی نادانی دنیایمان را تکه تکه کرده ایم.
