نگرشی تازه به دنیا گاهی که در کره زمین به مشکلاتی که با آن | عرفان و خودشناسی
نگرشی تازه به دنیا
گاهی که در کره زمین به مشکلاتی که با آن ها رو به رو هستیم می نگریم، چنین به نظر می رسد که همه چیز سرشار از ترس، غـم، دلتنگی و تیره بختـی اسـت بعضی روز ها که از خواب بیدار می شویم، نمی دانیم چه اتفاقات وحشتناکی ممکن است روی دهد. وقایع دنیای بیرون نه تنها ملال انگیز به نظر می رسند، بلکه دنیا درون ما نیز از افکار ملال آور لبریز است. نفس به ما می گوید: «ایـن همه را دلیل آن بدانیم که قربانیان درمانده ای هستیم که در دنیایی ناعادلانه بی رحم و تهی از عشق به سر می بریم.» اما راه دیگری برای دیدن دنیا وجود دارد و ما می توانیم با دگرگون کردن احساس و ادراک خود، آن را بیابیم. ادراک و احساس ما توسط رویداد هایی که در پیرامونمان روی می دهند تعیین نمی شوند، بلکه آن چه در درونمان رخ می دهد یعنی افکار و باور هایمان ـ ادراک و احساس ما را تعیین می کنند. تقریباً همه ما در روابط خود دوران پریشانی و نومیدی را از سر گذرانده ایم. در چنین اوقاتی احساس می کنیم توانایی تحمل نداریم. آن گاه بی آن که در شرایط ما تغییری روی دهد، متوجه می شویم که آسان تر نفس می کشیم و آرامش درونی بیش تری احساس می کنیم. در واقع این رویداد ها و شرایط بیرون نیستند که چگونگی احساس ما و دنیایی را که می بینیم تغییر می دهند، بلکه فقط افکار و تمایلاتمـان هستند که تغییر می یابند. با تغییر یافتن دنیا درون خـود، دنیای بیرون را به گونه ای دیگر می بینیم و اطمینان می یابیم که دنیا بیرونی تغییر کرده است. شاید یکی از بزرگ ترین موهبت های ما در زندگی، توان انتخاب کردن افکار و باور هایی است که به ذهن خود راه می دهیم. ما واقعـاً مـی تـوانیم انتخاب کنیم از دنیایی که بر اساس اسارت تحمیلی ترس ساخته شده است، رها باشیم. می توانیم توهم دنیایی مالامال از ترس، نفرت، تضاد و جنگ را باور کنیم، یا به دنیایی معتقد باشیم که بر پایه عشق جاودانه بنا شده است. وقتی دنیا توهم را انتخاب کنیم، باور داریم آن چه در دنیا بیرون وجود دارد علت است. هنگامی که جهان عشق را برمی گزینیم، باور داریم که افکار خودمـان علـت دیـده هـا و تجارب ما هستند.
