ناآرامی های درونی مـا می تواننـد شـتاب دهنده هایی نیرومنـد بـر | عرفان و خودشناسی
ناآرامی های درونی مـا می تواننـد شـتاب دهنده هایی نیرومنـد بـرای برقراری اتصالـمـان بـا سرشـت الـهـى يـا وجـود مقـدس مـا بـاشـند. درد خـواه ناخـواه مـا را به سـفر کشـف خـود می فرستد و تشویقمان می کنـد کـه دوسـت داشـتن و پذیرش کل وجودمان را یاد بگیریم. رویارویی و بهبـود عميـق ناآرامی های عاطفی، ما را از درد رها می سازد و مانع از تکرار الگوهای گذشته مان می شـود. ضرورت دارد زمان هـای بـحــران و درد را فرصتهایـی بـرای درمـان ببینیـم و از آنهـا بـهـره بگیریم. درمـان، مسیر اصلی بازگشـت مـا بـه جایگاهی اسـت که کمال انسان بودنمان را ببینیم و دوبـاره بـه تقـدس خـود وصـل شـويـم. ايـن هشیاری ژرف، فرصت بازگشت به عمیق تريـن ارتبـاط مـمـكـن، یعنـی فـرصـت اتصـال بـا آفریدگارمـان را بـه مـا مـی دهـد.
