عمرها بایست، تا دم پاک شد تا امین مـــخزن افـــلاک شد (دفتر د | عرفان و خودشناسی
عمرها بایست، تا دم پاک شد تا امین مـــخزن افـــلاک شد
(دفتر دوم 147)
گاهی مولوی تحول و دگردیسی را کار سال ها می بیند. به همگان هشدار می دهد که بیداری و دم پاک آسان به دست نمی آید. از آنجا که ما موجودی شرطی و برنامه ریزی شده هستیم، زمان می طلبد تا تلنگری ما را از خواب غفلت و جهالت بجهاند. گاهی بیداری محصول یک دم است. حاصل یک لحظه است. سال هاست که در بی خبری مطلق سیر میکنیم و به صرافت نیستیم که به نوعی طوطی وار زندگی نکنیم. بنابراین خط و ربط ما با روشن بینی و زندگی سالم فرسنگ ها فاصله دارد. در جاده و راه دیگری سیر میکنیم. ابتدا نیاز به تلنگری داریم که از خواب آلودگی به درآییم. اطراف را آن طور که می خواهیم نبینیم، آنطور ببینیم که هست. دست از توهم و خیال بافی برداریم. در این صورت است که برای درک و کشف حقایق آماده می شویم. از این روست که نیاز به زمان داریم. حجم دانستگی های موروثی و اعتباری ما مانع بیداری خلق الساعه می شود. با وجود این، بسیار دیده شده است که بعضی ها به ناگهان بیدار و متحول شده اند. نوعی آمادگی در آنان موجود بوده است. معرفت شهودی و باطنی پیدا کرده اند. ولی آیا معرفت شهودی ما را به کشف حقیقت رهنمون می شود؟
