مدیتیشن یعنی شکوفایی ادراک و آگاهی. شناخت و ادراک در محدوده زم | عرفان و خودشناسی
مدیتیشن یعنی شکوفایی ادراک و آگاهی. شناخت و ادراک در محدوده زمان نیست. زمان هرگز منجر به شناخت نمی گردد. شناخت یک جریان تدریجی نیست؛ چیزی نیست که رفته رفته حاصل بشود؛ چیزی نیست که از طريق دغدغه خاطر یا شکیبایی تحقق یابد. شناخت یا در همین لحظه است یا هرگز نیست. شناخت به معنای واقعی جرقه ای است که ساختار دانستگی را بـه کـلی در هـم می ریزد و آن را به زوال می کشاند. مدیتیشن یک جریان سرپوشی،کنترل و اصلاح جزیی نیست. و ترس از این ویرانی اساسی است که انسان ها دانسته یا ندانسته از خودشناسی اجتناب می ورزند. شناخت ممکن است روال زندگی انسان را دگرگون نماید، نحوه اندیشه و رفتارهای او را تغییر دهد؛ و این تغییر ممکن است مطلوب یا نامطلوب باشد اما به هر حال شناخت اساسی خطری است برای روابط از قبل استقرار یافته. بدون شناخت، رنج و اندوه استمرار خواهد داشت. اندوه تنها از طریق خودشناسی پایان می یابد؛ از طریق آگاهی نسبت به هر فکر، هر احساس و هر حرکت ذهن خودآگاه یا پنهان در اعماق آن. مديتيشن یعنی شناخت خودآگاهی، نهفته های عمیق و سطحی و حرکتی که در ورای هر نوع اندیشه و احساس جریان دارد.
